Trójka na trójkę

Radio musi istnieć zawsze. Kiedy miałem trzynaście lat, zrobiłem radio na słuchawki. Potrzebna była dioda DOG-56, kondensator powietrzny zmienny tzw. trymer, tranzystor TG-5 i kilka oporników. Całość mieściła się w mydelniczce i z dumą słuchałem PR I na fali długiej 1322m. Później był PR III. Teoretyk komunikacji filozof Marshall McLuhan twierdzi, iż oglądanie telewizji przypomina lizanie lodów przez szybę, bo to jest medium „zimne”, w odróżnieniu od radia, klasycznego medium „ciepłego”, które wzbogaca słuchacza, stymuluje jego ciągoty intelektualne, budzi i kształtuje przestrzenie wyobraźni.  Dowodem na to może być m.in. sopocki festiwal „Dwa Teatry”.  
Trójka, to od zawsze był kanał inteligencji. „Witaj młoda polska inteligencjo!” – tym hasłem otwierał magazyn literacko – rozrywkowy „Parafonia” Piotr Skucha. A było tego ponad 500 wydań. W latach 70-tych rekordy słuchalności (szczególnie wśród studentów) bił ITR – Ilustrowany Tygodnik Rozrywkowy gdzie brylował niezrównany tekściarz i kabaret owiec Jonasz Kofta pospołu ze Stefanem Friedmannem, Jackiem Janczarskim i Adamem Kreczmarem. Były tez podobne audycje – „Korek”, „Zgryz” czy „60 minut na godzinę” i inne. Były i co? Ano pojawił się kastrator – eliminator Adam Fijałkowski  i „wyciął” w pień satyrę i nie tylko. Pamiętam jak jednemu ostremu publicyście zabrał był felieton, a namawiał go by pisał…horoskopy. Czy dla psów, nie pomnę.  A teraz Trójka cokolwiek murszeje i nie zachwyca. Z przyczyn tego stanu można by zrobić doktorat. Mocno zaszkodziły polityczne zauroczenia czerwonowłosej  b.naczelnej M.Jethon. Celebrowanie czekoladowego orła przy Komorowskim z asystującymi w tle, a przymuszonymi do celebry „Orzeł może” – Niedźwiedziami  czy funkcjonariuszem Andrusem.   Pani Magdo, pani pierwszej to powiem – pasuje pani do KOD-u jako medialna orlica wyrzeźbiona z pozbawionego atrybutów męskości orła.
Trójka to specyficzna federacja „starych księstw”. Książęta – Mann, Niedźwiedź, Andrus, Zakrzewski, Kaczkowski i kilku innych, co niechętnie ulegają „wąchaniu swojego czasu” (jak mawiał Z.Cybulski), by się doń dostosować,  lubo nieco modyfikować. Wypadkowa apetytów i możliwości tych „feudalnych filarów” stanowi o jakości i obliczu Trójki – mówiąc maksymalnie skrótowo. A jest tu o co walczyć. Tu się lansuje i upowszechnia – gwiazdy sceny (czasem obsceny) i estradek, kształtuje gusta, wyostrza apetyty. Maszyneria radiowa mimo tivi, ma potężną siłę rażenia. Z niej to biorą wzór radia prowincjonalne, prywatne itp. powielając „wyroki” książąt panującej miłościwie Trójki. Program ten spełniał rolę, jaką do niedawna programowo wytyczał organ Michnika dla gazeciarzy pozostałej Polski.  Nikt tam się nie pchał na przywódcę, aż osadzono katolickiego władcę z Gdańska, acz wątpię czy utemperuje książęta czy inne warcholstwo. Trzeba z mieczem wejść na kapuściane pole i chlastać. Mistrza mimikry i obłudy Owsiaka wymiksować. Przerwać notoryczne (czy bezinteresowne?) amplifikowanie reklamy Waterboysów czy grafomańskich „wywarów” piosenko - podobnych Waglewskiego (nomen omen świetnego muzyka). To są drobiazgi, ale z tego się składa wizja dobrej anteny. A czy ma kartę mikrofonową Anna Gacek? Ba! Czy radiowcy wiedzą co to takiego ta karta?? Rano potrzebujemy adrenaliny. Świetnymi jej dilerami są  błyskotliwi -Marcin Łukawski & Krystian Hanke. Flegma i sarkazm Manna o tej porze to niewypał, ale erudycja muzyczna w „manniakach” jak najbardziej…Piotr Semka w „Klubie Trójki” to już coś! Gitarą i piórem – za rzadko i za mało….A gdzie gorzka melancholia Jana Kelusa czy  dorobek dekadenta i geniusza tekstu – Jonasza Kofty…Itd…itp…Noo w rocznice się objawia jeno. Dobrym przykładem wyprzedzania czasu i modelowania doń programu jest Radio Gdańsk, wielokrotnie  Nr 1 – w rankingu stacji regionalnych. Bo…tam pracują fachowcy ze Studenckiej Agencji Radiowej Gdańsk, kuźni dziennikarskiej jak i technicznej, że wspomnę tylko Jacka Naliwajka i Piotra Jagielskiego. Panie Hlebowicz – bierz pan wzór. (SAR - niebawem kopa – 60 lat!) Action stadion! Go!