Mają gdzieś problemy zwykłych ludzi

1. W ostatni piątek w Sejmie miało miejsce ważne głosowanie. Dotyczyło skierowania do komisji Narodowego Programu Zatrudnienia (NPZ), którego I czytanie odbyło się w dwa dni wcześniej.
Ten liczący ponad 100 stron projekt ustawy razem z projektami 8 rozporządzeń, został złożony do laski marszałkowskiej przez klub Prawa i Sprawiedliwości jeszcze w październiku 2012 roku ale był na tyle niewygodny dla rządzącej koalicji Platformy i PSL-u ,że musiał się przeleżeć blisko 8 miesięcy aby w ogóle został skierowany pod obrady.
W debacie nad nim, wziął udział minister pracy Władysław Kosiniak-Kamysz i wydawało się ,że rządząca koalicja ze względu na dramatyczną sytuację na rynku pracy, będzie chciała debatować nad jego ostatecznym kształtem czyli będzie głosowała za odesłaniem go do sejmowej komisji.
Ba pytany od ten program na konferencji prasowej w Brukseli premier Donald Tusk wypalił, że propozycje opozycji dotyczące poprawy sytuacji na rynku pracy, zawsze będą brane pod uwagę.
2. Głosowanie zostało poprzedzone kilkoma wystąpieniami, w których wszystkie kluby opozycyjne zaapelowały do rządzącej koalicji Platforma-PSL, o nieodrzucanie tego projektu w I czytaniu.
Apelu posłuchał tylko były marszałek Józef Zych z PSL-u, który wstrzymał się od głosu, pozostali posłowie koalicji Platforma-PSL, głosowali jednak za jego odrzuceniem.
A więc premier Tusk po powrocie z Brukseli musiał zdyscyplinować koalicjanta, bo podczas I czytania NPZ, wypowiadający się w imieniu tego klubu poseł Walkowiak, opowiadał się za jego odesłaniem do komisji.
3. Przygotowany przez ekspertów Prawa i Sprawiedliwości NPZ, nawiązywał do podobnych programów wprowadzonych ostatnio w takich krajach jak Niemcy, Dania czy Portugalia i spełniał wymogi UE dotyczące pomocy publicznej.
Zawierał propozycje kilkunastu zupełnie nowych instrumentów wsparcia pracodawców, pracowników a nawet uczniów w tzw. gminach zdegradowanych, a więc jednostkach samorządowych o niskim poziomie dochodów podatkowych na jednego mieszkańca i jednocześnie wysokim wskaźniku bezrobocia.
Były to między innymi propozycje dla pracodawców: odpisu od podatku dochodowego zryczałtowanego kosztu stworzonego nowego trwałego miejsca pracy (dwukrotność minimalnego wynagrodzenia za pracę w roku poprzednim, przy utrzymaniu tego miejsca pracy przez co najmniej 24 miesięcy), zwrotu podatku dla przedsiębiorców zatrudniających absolwentów czy też obniżenie składek na ubezpieczenia społeczne w części płaconej przez pracodawców.
Z kolei dla pracowników kredyty i pożyczki z dwóch nowych umieszczonych w Banku Gospodarstwa Krajowego Funduszy: Wspomagania Zatrudnienia i Wspierania Przedsiębiorczości Ludzi Młodych.
W programie znalazły się również instrumenty wsparcia stypendialnego dla uczącej się młodzieży, mieszkającej na terenie gmin zdegradowanych ekonomicznie.
3. Środki na realizację tego programu to między innymi te przejęte przez ministra Rostowskiego środki z Funduszu Pracy i czy Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.
Z obydwu tych funduszy minister przez ostatnie 4 lata przechwycił blisko 11 mld zł i wprawdzie ostatecznie ich nie zabrał ale w ramach tzw. konsolidacji sektora finansów publicznych finansuje nimi deficyt tego sektora.
4. Niestety mimo kompletności proponowanych rozwiązań (jak już wspomniałem projekt ustawy zawierał także teksty 8 rozporządzeń), koalicja Platforma- PSL, nie chciała nawet pochylić się nad nimi w komisjach sejmowych.
Widać wyraźnie, że po blisko 6 latach rządzenia dla obecnie będących przy władzy, problemy zwykłych ludzi w tym przede wszystkim palący problem bezrobocia, są na tyle nieistotne, że głosują za niezajmowaniem się nimi w świetle jupiterów.