|
|
Dark Regis
Tak naprawdę geometria posługująca się wielkościami nieskończenie małymi nie istnieje w rzeczywistości. Chodzi tu o coś zupełnie innego. Mimo tego, że taka geometria jest z różnych względów nierealizowalna, to jednak pozwala na przewidywanie oraz liczenie z niezłą dokładnością pewnych rzeczy tak, jakby obowiązywała. Przykładem niech będzie nie geometria, ale teoria Newtona. Zakłada ona, że ciało poruszające się ze stałym przyspieszeniem po pewnym czasie osiągnie dowolną prędkość, czyli praktycznie prędkość ciał może być nieskończona. Kłóci się to jednak z obserwacjami, bowiem nie dostrzeżono dotąd żadnego ciała, które by przekroczyło prędkość 300 mln. m/s, czyli prędkość światła. Ale w zakresie małych prędkości przewidywania teorii Newtona są bardzo dobre. Jednak już po osiągnięciu tak małych prędkości jak nanometr na sekundę (albo rzędu jadra atomowego), nie możemy zagwarantować ciągłości ruchu. Tak więc zamiast jednej teorii opisującej ruch ciał musimy używać trzech różnych: OTW, teorii Newtona i mechaniki kwantowej. Wszystkie trzy przenikają się i przechodzą w siebie w zakresach odpowiednich dla nich prędkości, choć przeliczenie tego nie jest w fujarkę dmuchał ;)
Zatrzymajmy się więc na poziomie atomów. Tam także możemy spróbować przyłożyć geometrię euklidesową, nieeuklidesową lub jakąkolwiek inną, posługującą się pojęciami punktów, prostych i odcinków nieskończenie małych. Spójrzmy jednak na typowe zdjęcie z mikroskopu elektronowego, a zauważymy, że takie podejście prowadzi do bzdur i opisu jakichś zjawisk nierzeczywistych. Jeżeli widzimy sieć atomów stanowiących ciało stałe, to w małej skali wygląda ona jak sieć warstwowa, czasem krystaliczna, w każdym razie na oko bardzo regularna. Konia z rzędem temu fizykowi, któremu uda się umieścić w wolnej przestrzeni jeszcze jakiś inny atom i nie zburzyć struktury tej sieci. A wolnej przestrzeni jest tam tyle, że ho ho :]
Tak jest, istnieją prawa natury, które zabraniają nie tyle umieszczania obiektów gdzie popadnie, ile umieszczania ich jak popadnie względem innych obiektów. Gdy patrzymy na takie warstwy atomów lub kryształy, to możemy myśleć o nich jak o punktach w jakiejś geometrii, lecz gęstszego rozmieszczenia czyli upakowania tych punktów już nie da się osiągnąć w normalnych temperaturach (niskich energiach). Oczywiście przy wyższych temperaturach, gdy atom zostaje ogołocony ze swoich elektronów, otrzymujemy kolejną "pod"-przestrzeń, w której wszystko możemy ścisnąć, ale znów ani pikometra więcej. Kolejne podniesienie temperatury spowoduje uproszczenie się struktury jąder atomów, czyli rozpad zbyt dużych i znów uda nam się trochę więcej upakować. I tak dalej. Idąc tą drogą rozumowania widzimy, iż temperatura, czyli energia jest parametrem określającym cechy dopuszczalnej geometrii. Jest jakby dodatkowym wymiarem, w którym zmienia się obowiązująca fizyka. |
|
|
michnikuremek
Gdyby nie Małgorzata Thatcher to dziś Anglicy przyjeżdżaliby do Polski na zmywak...... |
|
|
laesir
Porozmawiaj z Brytyjczykami co myślą o tzw. Żelaznej Damie. To ichni Balcerowicz, który zaorał kopalnie, huty, przemysł samochodowy itd. Większość mieszkańców UK myśli o Thatcher jak najgorzej. To ona najbardziej odpowiada za deindustrializację UK |
|
|
smieciu
Uwielbiam pana wywody :)
Ja w każdym razie nie wnikając głęboko w matematykę już dawno porzuciłem teorie Einsteina. Nigdy ich nie czułem. Wydawały mi się sprzeczne z logiką itd. Aż w końcu natknąłem się na lepsze wyjaśnienia działania naszego wrzechświata. W których nie ma żadnych czarnych dziur, tunelów czasoprzestrzennych, limitu prędkości światła oraz dziwacznej geometrii.
Tak swoją drogą rozmyślając nad nią to problem według mnie leży w definicji punktu. Według mnie punkt powinien być zdefiniowany jako obiekt skończony. Może być że "nieskończenie mały“ ale skończony. Nie o zerowej wielkości. Wydaje mi się że rozwiązałoby to problem geometrii nieeulkidesowych. Które dzisiaj sobie w sposób arbitralny umieszczają punkty między prostymi. Dla mnie to trochę dziwne że definiuje się arbitralnie jakieś proste podczas gdy bardziej funadmentalne podłoże: punkt czy przestrzeń jest takie iluzyjne. Przez co potem wychodzą takie kwiatki jak geometrie nieeuklidesowe.
To wynika chyba z historii geometrii. Euklidesowi łatwiej było rysować te proste niż zastanowić się skąd się one tak naprawdę wzięły ;)
Ja np. wyobrażam sobie geometrię absolutną jako zbiór punktów bez żadnej organizacji. Jeśli je połączymy jeden za drugim to otrzymujemy "prostą" . Taki jednowymiarowty twór. Jest to prosta bo nie ma innego odniesienia. Jest tylko przód i tył.
Gdy jakiś punkt stanie się wspólny z innym takim jednowymiarowym tworem to uzyskamy kąt prosty. Nie może być inny. ponieważ z punktu wychodzą tylko 4 odcinki. Nie ma obserwatora, który by stwierdził że nie wychodzą pod innym kątem...
Dobra. Cała zabawa zaczyna się jak dla mnie potem: owe 2 proste, czyli jednowymiarowe nici mogą się krzyżować w wielu punktach i w ten sposób tworzą płaszczyznę. Dopiero wtedy zdobywamy szersze miejsce odniesienia i możemy sobie zacząć tworzyć matematykę. Płaszczyzną będą punkty, które należą do obu nici. Owe punkty zaczynają żyć swoim życiem. Przykładowo będą się stykać wszystkie pod kątem prostym. Stworzą kratkę.
Ale wtedy pojawi się jakiś sprytny płaszczyznowy ludzik i powie: hej tamten punkt (węzeł) jest ode mnie 2 węzły x w prawo i 2 węzły y do góry. Myślę że można dostać się do niego na skróty. Ludzik sobie myśli mam do wyboru 2 drogi: drogę x i drogę y z których zbudowany jest mój świat ale mogę sobie przecież wyobrazić wirtualną odcinek, która mnie z nim połączy jakby bezpośrednio... Ciekawie jaki długi będzie? Jaki kąt?
Itd.
W każdym razie taki ludzik ustali czy też zauważy w swojej fundamentalnej rzeczywistości kratkowej że np. proste będą równoległe zawsze tylko gdy np jeśli dla jakichś 2 prostych dla danej zmiany x zmiana y jest identyczna to nigdy one nie znajdą swojego wspólnego punktu. Są równoległe. W jego świecie nie jest możliwa inna geometria...
Że fizyka musi być kwantowa, i tylko patząc z wysoka może wydawać się liniowa.
Tak mnie pan zainspirował do wymyślenia własnej geometrii :) |
|
|
smieciu
Tak, Interstellar to zbiór głupot. Owa planeta jest najlepszym przykładem. W ogóle film mnie raczej znudził. Szczęśliwie gdy zrozumiałem o co w nim chodzi naprawdę to zaczęło mi się go oglądać dużo lepiej :P |
|
|
michnikuremek
Anglia Polskę wpuściła w wojnę dając jej fałszywe gwarancje, w które Beck niczym dziecko dał się wpuścić. Tylko co właściwie Brytyjczycy na tym zyskali? Kilka miesięcy spokoju, które zakończyły się klęską ich armii pod Dunkierką, paniczną ucieczką i utratą całego sprzętu. Rozpętano krwawą wojnę w wyniku której upadło Imperium Brytyjskie, a Wielka Brytania stała się biednym, średniej wielkości krajem grającym już w drugiej lidze, którego znaczenie nieco wzrosło dopiero w początku lat 80, kiedy rządy objęła Żelazna Dama...... |
|
|
Dark Regis
Dla matematyka już sam fakt wystąpienia w rozumowaniu tego rodzaju nieciągłości jest wielkim zaskoczeniem. W końcu równania różniczkowe inspirowane fizyką, są najprostszymi z najprostszych, których rozwiązaniem zajmuje się matematyka. Rozwiązując zagadnienia z fizyki opisane np. równaniami Hamiltona (jedna z postaci równań ruchu obok równań Eulera-Lagrange'a) praktycznie zawsze można liczyć na istnienie kilku tzw. całek pierwszych, czyli funkcji, które są stałe wzdłuż trajektorii rozwiązań. W ogólnym przypadku mogą być określone tylko tzw. funkcje Lapunowa, które są potrzebne do zbadania stabilności rozwiązań. Na przykład w układzie równań ruchu opisujących działanie grawitacji, np. zagadnienie 3 ciał, mamy trzy całki pierwsze odpowiadające zasadzie zachowania pędu i jedną całkę pierwszą związaną z zasadą zachowania energii. Czyli mamy ich dokładnie 4. Właśnie dlatego jest to względna prościzna, choć opisane zagadnienie z prostotą wcale się nie kojarzy.
Skoro już jesteśmy przy tych równaniach ruchu, to rozpatrzmy kolejną głupotę z filmu Interstellar, czyli planetę krążącą niemal na samym horyzoncie zdarzeń i do tego mającą przypływy. W rzeczywistości, o ile taka planeta nie zostałby rozerwana siłami grawitacji, to wyglądałaby jak wyciągnięty w kierunku czarnej dziury ogór, a cała woda o ile w ogóle by była, znajdowałaby się tylko na jej bliższym dziurze końcu. Jest tam też masa innych głupot popartych autorytetem fizyka, ale szkoda czasu na ich wymienianie. Wystarczy tylko pomyśleć w ramach pracy domowej o przestrzeni 5-wymiarowej i narysować sobie odpowiednik kwadratu, sześcianu, tesseraktu odpowiednio w wymiarach 2,3,4 i zacząć to obracać wokół jakiegoś punktu :)))
Tu jest obrót tesseraktu (hipersześcianu w 4 wymiarach): https://en.wikipedia.org…
A tu Garrett Lisi obraca swój 8-wymiarowy model cząstek elementarnych (same wierzchołki, czyli generatory grupy Liego E8) i "tworzy" cząstki: https://www.youtube.com/… |
|
|
Dark Regis
Interstellar ujawnił dwie słabości w myśleniu naukowców amerykańskich (Kip Thorne):
1) Niepełne a więc niewłaściwe rozumienie koncepcji tunelu czasoprzestrzennego,
2) Kompletne niezrozumienie grawitacji.
Już kiedyś pisałem o tym filmie, ale nie mówiłem jeszcze o tych słabościach. Odnośnie punktu pierwszego mamy problem "wędrującej dziury". W wielkim skrócie, proszę sobie wyobrazić sytuacje, gdy dziura ta otwiera się w pobliżu masywnego obiektu, którego średnica jest dużo większa od samego wormhole'a. Wędrująca dziura zaczyna obieganie obiektu, gdyż w filmie tym wszelkie oddziaływania przechodzą przez wormhole'a, w tym grawitacja, a zatem ma on masę. Ponieważ jednak usztywniają go pewne więzy natury geometrycznej (część pędu będzie wytracana w związku z oporami geometrii), zatem niechybnie dojdzie kiedyś do spadnięcia filmowego wormhole'a na ciężki obiekt, a w przypadku gazowego olbrzyma lub gwiazdy będzie się zanurzał stopniowo w jej gazowym wnętrzu. Cóż zatem ujrzy obserwator po przeciwnej stronie? otóż ujrzy kuriozalne zjawisko nicowania obiektu kosmicznego. Od gazowej powłoki, która zostanie wessana na początku i odrzucona, aż po jądro, którego składu i panujących tam warunków dzisiejsza nauka nawet nie umie zadowalająco opisać. Dalsza ewolucja tego koszmarnego połączonego tworu jest już tajemnicą i łączy się z tym co opiszę w punkcie 2. Mianowicie w jądrze kulistego obiektu kosmicznego wypadkowa siła grawitacji wynosi zero. Taka jej wartość będzie też musiała być zmierzona u drugiego wylotu kosmicznej dziury, czyli grawitacyjnie po drugiej stronie obiekt zniknie. To jest absurd. Aby ten paradoks jakoś rozwikłać trzeba by założyć albo natychmiastowy rozpad warmhole'a z wydzieleniem dużej energii powodującej eksplozję i rozerwanie obiektu na strzępy, albo całkowite pochłonięcie go (obu końców) po czym obiekt byłby reprezentowany jednocześnie po dwóch stronach dziury. To są tylko argumenty natury geometrycznej. Być może po uwzględnieniu odrobiny fizyki pojawią się jakieś nowe fakty.
Uwaga do punktu drugiego również opiera się na zagadnieniu liczenia potencjału dla powierzchni/objętości kulistych. Ponieważ poniżej horyzontu zdarzeń teoria nie zakłada istnienia żadnej materii w klasycznym sensie, mówi o osobliwości, więc można na przykład przyjąć, że jedynym źródłem "grawitacji" we wnętrzu czarnej dziury jest sama geometria czasoprzestrzeni. Idąc tym tropem albo przyjmiemy, że albo "źródło" tej siły znajdzie się gdzieś w okolicach horyzontu, ale wtedy wydrążona sfera w środku ma grawitację równą zeru wszędzie, albo grawitacja rośnie nieskończenie wraz ze zbliżaniem się do środka kuli, tworząc coś w rodzaju atraktora w samym środku. Tej tezy chwilowo nie sprawdzimy organoleptycznie :) Niemniej jednak widać tu gołym okiem nieciągłość. Obiekt, który kolapsuje cały czas ma zero grawitacji w środku i nie zero wszędzie indziej, aż nagle wartość ta staje się a) zerem wszędzie, b) rośnie od horyzontu w dół i jest nieskończonością w środku. |
|
|
smieciu
Może ten film ma jakieś dalsze dno?
Tak jak np. Interstellar. Film którego prawdziwą ideę zrozumiało pewnie tylko kilku świrów na świecie. Tzn. ja wiem o co w nim chodzi a czy są inni to już nie sprawdzałem ;) Dla zwykłych widzów Interstellar to takie pieprzenie z rozmachem. Tworzą swoje bzdetne kosmiczne teorie. Podczas gdy ten film opowiada pewną fascynującą historię człowieka, który prawie 60 lat temu zmienił świat. Człowieka, który przez resztę życia chciał o tym opowiedzieć i choć nie mógł to zostawił wiele wskazówek. A Interstellar jest jedynie kontynuacją tamtego przekazu... Tak, tak, mającego związek z kosmosem.
No więc Dunkierka. Nie widziałem. Ale przecież i bez tego pozostaje pytanie: jak do tego doszło? Czemu Hitler wstrzymał natarcie, które dałoby mu dużo lepsze karty w rozmowach z Brytyjczykami. Przecież oni byli bezbronni. Nie trzeba było ich zabijać.
Dzisiaj się czyta bzdety w stylu „Hitler czuł sympatię dla Wielkiej Brytanii, nie chciał jej prowokować” Tylko czyż nie jest to argumentacja idiotyczna? O ileż więcej sympatii i dobrej woli mógł wykazać mając tych żołnierzy w ręku?
Jedna z kluczowych zagadek II WŚ.
II WŚ. Niby prosta sprawa ale jakoś mam wrażenie wszytko odbywało się zupełnie inaczej niż nam się przedstawia. W sumie nie przedstawia tylko wciska bezczelny kit. |
|
|
Dark Regis
Zwykło się mówić o filmie "obraz". Jeden z blogerów podsunął właśnie doskonałe określenie na omawiany rodzaj "dokumentu" poprawniackiego - "przeziór". |
|
|
laesir
Zwrócił Pan uwagę na fakt, że w całym filmie ani razu nie pada słowo Niemiec, nawet nazista. Na początku filmu jest tylko mowa o WROGACH! Żołnierzy Wehrmachtu też nie widać. Tylko na koniec pojawiają się zacienione postaci, które w dżentelmeński sposób biorą pilota do niewoli.
Polski prawicowy internet nie zostawił suchej nitki na "Dunkierce" za jej poiltporawność. Gdyby taki film opowiadał historię Polski, reżysera oskarżono by o ZDRADĘ. |
