Z zamyśleń niedzielnych

Ach, ta przecudna, cicha łąka, Gdzie myśl się moja we snach błąka, Gdzie marzeń płynie zdrój... - Anioły po niej chodzą rano, Ścieżyny w perły usypaną, Cały ich chodzi rój. Do stóp Aniołom wieją szaty, W tulipanowe zwite kwiaty, W irysów długi pąk... Z barków im skrzydeł wieją tęcze, Pióreczek pawich półobręcze, A lilie kwitną z rąk. Ani się modlą, ani kłonią, Same są światłem, cudem, wonią, Same są hymnem łask... Przedporankową, błogą ciszą, Wszechukojeniem świata dyszą, Jutrzenny roniąc blask. Piersi im pasze stuła złota, Chodzą Anioły jasne Giotta, Na tłach szmaragdów, róż... Spokojnie chodzą i bezpiecznie, Nim wsiąkną w jakieś drogi mleczne, Nim buchnie hejnał zórz. Szatan tam po niej chodzi nocą, I roni gorzkie łzy. Pozdrawiam serdecznie.