Rozgarnięci ekonomiści i biznesmeni

Z telewizora można usłyszeć „mądrości” rozliczne, nawet takie jak ta o ekonomistach, którzy ponoć obliczyli – jak to wyszczebiotała dama o obliczu niezmąconym żadną myślą – miliardowe straty polskiej gospodarki z powodu dnia wolnego od pracy w święto Trzech Króli. Przedtem w podobnym stylu biadolił zza szkła jakiś – pożal się Boże – biznesmen...

Takie „mądrości” wygłasza się tu, gdzie nie potrafi się dać pracy 3,5 mln. Polaków – 2 mln. bezrobotnych i 1,5 mln. emigrantów za chlebem. A pracy powinno być w Polsce po same pachy na co najmniej pokolenie i to tylko przy likwidowaniu bajzlu, o który potykamy się co krok oraz nadrabianiu zapóźnień cywilizacyjnych. Wzmiankowanym ekonomistom i biznesmenom brak talentu i umiejętności aby zorganizować społeczeństwo do wykonania ogromu tej pracy.

Zaraz pewno zakrzykną – „Nie ma na to pieniędzy!” – chociaż Polska dostała z Unii ponoć 300 miliardów, a narobiła długów na ponad 900 miliardów, tj. blisko 60 tys. na jednego zatrudnionego. Na dokładkę prywatne długi Polaków wynoszą ok. 740 miliardów, tj. prawie 47 tys. na jednego pracującego...

Przez 22 lata III RP niewiele nadrobiono ze wspomnianego zapóźnienia, a pożyczki i darowizny niewiele korzyści dały w tej kwestii. Przeto lepsze są chyba środki pochodzące z pracy i umiejętnie uruchomionych zasobów. Tych zaś nam nie brakuje, mamy areały umożliwiające uprawy i hodowle z nadwyżkami, mamy złoża surowców energetycznych najbogatsze w Europie, podobnie jak potencjał geotermiczny i jesteśmy czołowymi w świecie eksporterami miedzi i srebra, których ceny szybują w górę...

W ostatnim „Uważam Rze” Robert Biskupski w tekście „Przyłapani w sieci” opisuje walkę pracodawców z pracownikami posługującymi się komputerami z dostępem do Internetu. Po zleconych kontrolach „okazało się, że większość z używanych witryn służyła zabiciu czasu”. Prawie cały artykuł stanowią opisy sposobów inwigilacji podwładnych i blokowania im dostępu do rozrywkowych witryn sieci Web.

Autor nie był przy tym uprzejmy zauważyć powszechnego obyczaju krajowych pracodawców, polegającego na zmuszaniu ludzi do dwunastogodzinnego dnia pracy oczywiście bez płacenia za nadgodziny. Biznesmeni owi stosują styl organizacji pracy a la karbowy nie pomni tego, że pracownik skłonny jest na „szychtę” wykonać tyle pracy, ile na dniówkę jest możliwe, a cały spryt i inteligencję zużyje na przechytrzenie karbowego, który próbuje zeń wydusić więcej. Można by więc wnosić, że naszych biznesmenów kontentuje przede wszystkim najprymitywniejszy przywilej władzy – gnębienie podwładnych...

Zadziwiający jest też zawistny jad propagandzistów (bo jak inaczej nazwać żurnalistów z mainstreamu?) wylewany przy okazji wyliczanki o tym ile to dni pracownicy będą się byczyli z okazji licznych w tym roku „długich weekendów”. Żurnaliści owi jakby nie byli świadomi tego, ze płatne urlopy mają na ogół tylko pracownicy tzw. państwowi, prywatni w znacznej mierze zatrudnieni są na „umowach śmieciowych”, głównie tzw. samozatrudnieniu i za urlop nikt im nie zapłaci. Dlatego te „długie weekendy” są dla wielu jedyną możliwością wypoczynku.