26 kwietnia 2010 roku o godz. 20: 27 w TVP1 wyemitowano reportaż autorstwa Ewy Stankiewicz i Jana Pospieszalskiego zatytułowany „Solidarni 2010” stanowiący poruszający zapis rozmów prowadzonych przez ludzi zgromadzonych na Krakowskim Przedmieściu podczas żałoby narodowej, jak i uczestników uroczystości pogrzebowych Pary Prezydenckiej w Krakowie. Największą siłą tego obrazu było całkowite oddanie głosu tak zwanym zwykłym ludziom, lekceważonym dotąd przez mainstream oraz odkrycie, jak to później nazwano, pięknego, a momentami wzruszającego i wstrząsającego „świeckiego języka wyrażania żałoby”.
Mimo, że reportaż został wyemitowany bez wcześniejszych zapowiedzi i nie widniał w żadnym programie telewizyjnym zgromadził przed ekranami 1,6 mln widzów. Miesiąc później płytkę z filmem dołączono do wydania „Rzeczpospolitej” w nakładzie 180 tysięcy egzemplarzy, a jego projekcje odbyły się trzykrotnie w Chicago oraz zaprezentowano „Solidarnych 2010” na pokazie w Brukseli.
To jednak nie szczerze okazywany żal po poległych najbardziej przeraził antypolskie „elity” III RP. Ich wystraszył przede wszystkim widok jednoczącego się w bólu i w obliczu niewyobrażalnej zbrodni Narodu oraz jego odporność na obowiązującą kłamliwą wersję zdarzeń, którą najlepiej obnażył ujawniony przez śp. generała Sławomira Petelickiego sms rozesłany przez grupę trzymająca władzę do polityków PO z zaordynowaną odgórnie polsko-rosyjską wersją zdarzeń nakazującą mówienie, że: „Katastrofę spowodowali piloci, którzy zeszli we mgle poniżej 100 metrów. Do ustalenia pozostaje, kto ich do tego skłonił.” Zanim jeszcze doszło do tajemniczej śmierci generała Petelickiego zdążył on ujawnić, że autorami tego sms-a były „najważniejsze osoby w Platformie”.
Wśród medialnych sowieciarzy z TVN, TVN24 i Gazetą Wyborczą na czele, uruchomiono burzę mózgów i główkowano jak tu podważyć wiarygodność płynącego z filmu piorunującego przekazu oraz jak tu uderzyć w twórców. W końcu postanowiono wykorzystać fakt, że w reportażu wypowiadali się także tacy aktorzy jak: Katarzyna Łaniewska, Halina Rowicka i Mariusz Bulski. Zabranie głosu przez ludzi tej profesji i to na temat bezprecedensowego dramatu w naszej historii miało świadczyć zdaniem biorącej w tej haniebnej nagonce polityczno medialnej psiarni, o tak zwanej ustawce i wyreżyserowaniu wzruszeń.
Nie będę tu przytaczał dziesiątków kompromitujących wypowiedzi salonowych lokajów i pajaców, ale słów pewnego wyjątkowego faryzeusza i obłudnika nie sposób pominąć, zwłaszcza, że pozuje on dzisiaj na platformerskiego Lota, jedynego sprawiedliwego w Sodomie zarządzanej przez Tuska, który opuścił to miasto grzechu.
Jarosław Gowin na portalu Gazety Wyborczej: Kontrowersyjny reportaż "Solidarni 2010" miał być zapisem reakcji zwykłych ludzi na katastrofę w Smoleńsku. Jednak jak się okazało, wystąpili w nim również zawodowi aktorzy. - Jeżeli doszło do manipulacji, to wtedy dyskredytowałoby całkowicie wartość tego filmu
Chodziło o to by ludziom wbić w głowy, że w tym jednym jedynym przypadku aktorzy nie mają prawa do szczerych wzruszeń oraz do wyrażania swoich poglądów gdyż wśród tysięcy żałobników płaczących albo złorzeczących na Tuska i Putina oni grają tylko swoje kolejne w karierze role tylko po to, aby wzmocnić cały przekaz.
Niedługo miną cztery lata od pierwszej emisji „Solidarnych 2010” i ci sami funkcjonariusze systemu nazywani w III RP dziennikarzami oraz „autorytety” o moralności zwykłych alfonsów przez cały ten czas całymi garściami w sprawie Smoleńska czerpią z usług komediantów i salonowych lokajów uprawiających zawód aktora i to uprawiają w sposób, w jaki wykonuje się najstarszą profesję świata. Prostytuują się przed kamerami oraz na łamach gadzinowej prasy wynajęci przez sektę pancernej brzozy, a tym samym hipokrytom, którzy zaatakowali reportaż Ewy Stankiewicz i Jana Pospieszalskiego w ogóle nie przeszkadza, że te wszystkie Nehrebeckie, Olbrychscy, Barcisie, Grabowscy, Kociniaki, Opanie, Chyry i Stuhry to przecież aktorzy i być może tylko grają, a mówiąc wprost okazują w ten sposób uległość i poddaństwo wobec salonowych dyspozytorów i pryncypałów.
Mało im aktorów, więc zaganiają jeszcze do propagandowej roboty reżyserów typu Andrzej Wajda i Agnieszka Holland. Jakże wiarygodne były dla nich aktorki i „słodkie idiotki”, Anna Mucha, Małgorzata Socha i Katarzyna Zielińska urządzające sobie wesołe happeningi pod krzyżem na Krakowskim Przedmieściu. To, co miało w przypadku „Solidarnych 2010” dyskredytować i przekreślać, od niemal czterech lat jest używane niemal codziennie i jakoś nikomu już nie przeszkadza. Powód jest jeden. Oni doskonale widzą, że widz woli wierzyć, że Daniel Olbrychski to takie dwa w jednym, Jędruś Kmicic i Azja Tuchajbejowicz, a nie żałosny klaun fikający na zawołanie Salonu kozły w końskim łajnie z trocinami. Jacek Poniedziałek to dla nich bardziej ksiądz z „Boiska bezdomnych” niż prywatnie, wojujący pederasta plujący na Prymasa Tysiąclecia, kardynała Stefana Wyszyńskiego.
Słabość charakteru, zdrada i lewackość w patrzeniu na świat to od lat cechy częściej występujące w środowiskach artystycznych niż w innych grupach społecznych. Najbardziej uwidoczniło się to w podbitej przez Niemców Francji, ale również, choć na mniejszą skalę w okupowanej Polsce.
Nie utożsamiajmy aktorów z kreowanymi przez nich postaciami, bo wtedy umyka nam taka oto smutna prawda, że na przykład Gérard Depardieu to zwykły lewacki tchórzliwy dupek, a nie Edmond Dantes z „Hrabiego Monte Christo” czy Portos z „Człowieka w żelaznej masce”. Chwała Bogu, że i w tym zawodzie uchowała się jeszcze całkiem niemała grupka osób z kręgosłupem i doskonale zdająca sobie sprawę co oznaczają słowa Bóg Honor Ojczyzna.
Tekst opublikowany w ogólnopolskim tygodniku Warszawska Gazeta
Źródło: http://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/1,114873,7822921,Aktorzy_wsrod_bohaterow_reportazu__Solidarni_2010_.html
