Nowoczesna wojna

Wiele osób uważa, że wojna to wymysł przemysłu filmowego, brednie facetów w mundurach, czy wspomnienia dziadka. Niewiele jednak osób zdaje sobie sprawę z tego, że powszechne wyobrażenie  o wojnie jakie wynosimy z domu, szkoły czy z mediów jest tylko złudzeniem i omamem. Jak pisał wieszcz: „Język  kłamie głosowi, a głos myślom kłamie”, tym bardziej, że w sprawie samego pojęcia „wojny” język też stał się jednym z obszarów działań wojennych. Na czym polega owa „nowoczesność” wojny? Bynajmniej nie jest nią nowoczesna technika wojskowa, istotna sama w sobie, choć nie ona jest decydująca dla zrozumienia w czym wszyscy bierzemy udział. Istotne jest wskazanie metod obecnie prowadzonych wojen, choć nie mam na myśli tutaj technik wojskowych.

Moje przemyślenia w tym względzie starałem się ująć ściśle i krótko, by rozwlekłością wywodu nie zaburzyć samej koncepcji. Zwłaszcza w myśl ogólnej zasady, że „dezinformacja wypiera informację” łatwo przychodzi akceptacja tezy, że dzisiaj prawdziwych wojen już nie ma, bo … nastąpił koniec cywilizacji, wojna jest tylko z terroryzmem, wojnę prowadzą wojskowi i na wojnie giną tylko żołnierze, bo to tylko oni walczą, a cywile już nie. Zamiar prowadzenia wojen humanitarnych jest niestety pomysłem książkowym, bo dzisiaj na wojnach giną przede wszystkim cywile, a sami żołnierze rzadko. Proporcje są szokujące i wynoszą 95% wszystkich ofiar działań wojennych to cywile, a jedynie 5% to wojskowi.

Tak jak już pisałem, nowoczesność wojny dotyczy metod jej prowadzenia, bo cel jest zawsze ten sam – pokonanie przeciwnika i jego unicestwienie. Gdzie zatem dzisiaj należy szukać śladów wojny, gdyby przystąpić do tego zadania sine ira et studio i o jakich metodach należy pisać? Moje typy, to: - dezinformacja społeczeństw,
- demoralizacja ludzi,
- deindustrializacja państw,
- dezintegracja społeczna,
- degrengolada etyczna,
- defetyzm postaw,
- demilitaryzacja państw,
- depolityzacja narodów,
- depopulizacja narodów i grup etnicznych.
Dopiero przez pryzmat powyższych metod widać, gdzie jest dzisiaj prawdziwy teatr działań wojennych i kto prowadzi wojnę, a kto jest na niej obiektem polowań; gdzie należy skoncentrować swoje wysiłki i starania, aby nie zostać zjedzonym. Jak mawiał książę biskup warmiński Ignacy Krasicki „Wśród samych przyjaciół, psy zająca zjadły”.