Lewica linczuje – my wkładamy zbroję

Cóż za pech dla premiera Donalda Franciszka! Sejm tym razem nie okazał się maszynką do głosowania. Władza ustawodawcza zbiesiła się i nie chciała pełnić roli plutonu egzekucyjnego wobec Mariusza Kamińskiego. To dobra wiadomość dla porządnych ludzi. Gorsza – dla obozu władzy. Premier bredzący coś o „pomroczności jasnej” swoich własnych posłów z PO budzi już nie gniew, jak często, ale po prostu zwykłe rozbawienie. Sejm RP nie wcielił się, jak przez ostatnie siedem lat (oj, było to siedem lat chudych dla polskiej demokracji) w rolę pasa transmisyjnego rządu i zrobił temuż rządowi niezłego figla.

W piątkowej popołudniowej audycji Programu Pierwszego: „Mam swój rozum” świetnie się bawiłem, obserwując zażarte kłótnie palikociarni z platfusami o to, kto bardziej był winny wtopy w tej krucjacie pod hasłem „nie dla uczciwości!”, „tak dla korupcji!”. Wyglądało to jak przepychanki chłopczyków w piaskownicy.

Skądinąd szczególnie rozkoszny był premier Tusk, który chciał być jak Poncjusz Piłat i ukamienować byłego szefa CBA, ale nie swoim głosem i nie przy swoim udziale. No i jak trampkarz zakiwał się na śmierć (polityczną).

Obserwowanie tego festiwalu pociesznych postaci, ów kondukt osobliwości, bo przecież nie osobowości, mogło wywołać jedynie pusty śmiech. Towarzysz Miller oskarżający szefów PO i PSL, że osobiście nie dokonali mordu rytualnego na Mariuszu Kamińskim był przezabawny. Za wszelką cenę chciał odwrócić uwagę od faktu, że nawet w jego małej czerwonej łódce o nazwie SLD, która jako żywo nie przypomina: „żółtej łodzi podwodnej” z piosenki Beatlesów ma aż sześciu własnych buntowników, w tym nowo wybranego posła. Cóż, marność nad marnościami.

Tarcza strzelnicza o nazwie Mariusz Kamiński została wybroniona, choć pewnie znowu za chwilę będą do niej znów strzelać. Ale teraz ogień ciągły liberalno-lewackich CKM-ów skierowany został na profesora Bogdana Chazana, który nie miał w nosie przysięgi Hipkratesa i całe życie ratował dzieciaki i kobiety z zagrożonymi ciążami. I jako lekarz, także i teraz, nie chciał zabijać. Jego powinnością przecież ma być ratowanie życia, a nie zabijanie.

Na antenie TVP Info poseł Twojego Ruchu (ksywa Ruchu Palikota) Artur Dębski, ten od chińskich ubrań z markowymi, zachodnimi metkami, zgłosił postulat zamknięcia profesora Chazana do więzienia. SLD było bardziej humanitarne i ustami różnych nawiedzonych posłanek i nieposłanek domagało się „tylko” pozbawienia go stanowiska, oraz wyrzucenia z roboty. I oto na naszych oczach, a tak naprawdę z naszym udziałem – trudno żeby było inaczej – odbywa się spektakl, w którym jedni chcą zlinczować lekarza, broiącego życia ludzkiego. A drudzy, w tym ja, broniąc Chazana, wiedzą, ze przy całym dla niego szacunku nie o niego tu tylko chcodzi, ale o kolejną odsłonę walki „cywilizacji miłości” z „cywilizacją śmierci” (święty Jan Paweł II).

I oto znowu chcąc, ale choć może wcale tego nie planując, my, grzeszni ludzie zakładamy zbroję. Tę z piosenki Kaczmarsakiego i Gintorwskiego. I choć może ona i za duża, idziemy walczyć z pohaństwem, w obronie Ojczyzny naszej i tych jej najmniejszych obywateli, którzy sami bronić się nie mogą.

Jak ktoś jest głupi i nie zna historii, to nie wie, że Hitler wręcz zachęcał do zabijania w Polsce dzieci nienarodzonych, a Stalin szedł śladami Hitlera. Czy u lewactwa-szmondactwa nie wywołuje to żadnej refleksji? Nie o poglądy tu wszak chodzi, ale o zwykłą przyzwoitość.

* felieton ukazał się w "Gazecie Polskiej" (18.06.2014)