Ostatni (piątkowy, 20 września; tutaj: http://fakty.interia.pl/felietony/ziemkiewicz/news-w-cieniu-smolenska,nId,1029812) felieton Rafał Ziemkiewicz kończy tak oto:
"Lasek jebudu, Macierewicz łubudu. I odwrotnie. Jeden w oczy zapiera się, że wszystko wyjaśnione, nawet nie zauważając, że nasza własna prokuratura wciąż prowadzi śledztwo i wciąż "czeka na obiecaną pomoc prawną" Rosjan, drugi snuje z kamienną twarzą, jak o najoczywistszej i udowodnionej prawdzie, opowieści o eksplozjach i rozpadzie samolotu na 20 metrach wysokości i trzech osobach, które to wszystko przeżyły. Kamera start. (...) To znaczy: a Rzeczpospolita się wali."
Mam kilka krytycznych uwag - częściowo, a nigdy nie wprost, były tu już prezentowane - co do prac Zespołu Parlamentarnego kierowanego przez pana posła Macierewicza. Ale zrównanie przez Ziemkiewicza prac Zespołu z narracją zamachowców, kupowanie zdrajcom biletu wstępu do polskiej opinii publicznej - mam za manipulację bezczelną, zuchwałą. Wszyscy już wiedzą, co się stało? Komisjom Burdenki nikt już nie wierzy? Rzeczpospolita się wali? (a czyja?) Nie da się już uwiarygodnić aroganckiego a sprzedajnego buca, ostatniego którego można było nająć do zawrzeszczenia prawdy? No to zasugerujmy choć że wart Pac pałaca, no to choć zgnójmy Macierewicza.
Ciekawe że występ Ziemkiewicza synchronizuje się, zamyka tydzień prowokacji rządowych pałkarzy w sprawie zamachu w Smoleńsku. Mimo to mam nadzieję, że przytoczony fragment to jakaś nietrafiona figura stylistyczna znakomitego felietonisty. Bo dramatyczne świadectwo wystawia sobie ktoś kto uważa że może, i uda mu się, postawić posła Macierewicza na jednej płaszczyźnie z rosyjską prostytutką.
Mariusz Cysewski
