Łapówkarz bohaterem czyli zanik instynktu samozachowawczego

Tak nas już porąbało, że niedługo nasz stosunek do każdego czynu będzie uwarunkowany wcale nie tym czy czyn ów będzie podły czy ręcz przeciwnie ale tym kto i przeciwko komu go popełni. Jak będzie to ktoś, kogo lubimy a pokrzywdzi kogoś, za kim nie przepadamy, uznamy, że jest „wporzo” a jak ofiarą będzie ktoś w jakiś sposób nam bliski a opresantem niezbyt przez nas lubiany rwać z głowy włosy będziemy rwać i wykrzykiwać „biada” i różne takie. Nie pojmując jaki prymitywy z nas wychodzą.

W sprawie pana G najistotniejsze jest przecież to, że żadna tam z niego ofiara tylko ktoś, kto sobie jakoś tam (chyba niezbyt skromnie) liczył za swe opłacane przecież w zupełnie inny sposób obowiązki. I debilem skończonym jest każdy, kto ten istotny szczegół pomija lub umniejsza.

Szanowne koleżeństwo przecież wie doskonale, że jeśli mogliby się kiedykolwiek znaleźć w podobnej sytuacji to najpewniej jako pacjenci zmuszeni smarować jakiemuś medykowi o lepkich rękach a nie ofiara brutalnych agentów CBA czy innej tajnej służby. No chyba że o czymś nie wiem i przez to się mylę.

Usuwanie istoty sprawy w tło rozważań o brutalności agentów i prokuratorów którzy ośmielili się przez wiele godzin przesłuchiwać łapówkarza a szczególnie oskarżeń o to że sfilmowane w kajdankach ręce nie był tymi „lepkimi łapkami” w efekcie może przynieść inne niż oczekiwane skutki. Pominę oczywiście jakąś tam formę odszkodowania dla pana G za utraconą filmową role. To przecież zawsze da się naprawić. Aż się chce zasugerować mistrzowi Wajdzie by się sprawą zajął.

Chodzi o to, że potencjalni naśladowcy pana G otrzymują czytelny sygnał iż będzie bezpieczniej. Dla nich a nie dla obywateli zobowiązanych do specyficznego okazywania swej wdzięczności. Odrobina choćby inteligencji podpowiada, że prędzej się jacyś agenci czy tam funkcjonariusze dobrze zastanowią niż zdecydują się szarpnąć kogoś w rodzaju pana G. Bo widać wyraźnie, że dobrze się na tym nie wychodzi.

To, że z takim zapałem ignoruje się najistotniejszą część orzeczenia wygłoszonego przez sędziego Tuleyę zakrawa na jakiś objaw chorobowy. W normalnym organizmie, a takim powinno być i państwo i tworzące je społeczeństwo na typach w rodzaju pana G nie powinno się zostawić suchej nitki. Tak, by było jasne, że nie ma tu żadnego marginesu tolerancji. I nie jest ważne czy jakiś następny pan G weźmie100 tysięcy czy tylko 100 złotych. Ważne jest by nie mieli odwagi wziąć choćby złotówki ponad to, co się im należy.

W niektórych obszarach my, Europejczycy pełną gębą, jesteśmy ciągle barbarzyńcami. Kultura bakszyszu to właśnie jeden z przejawów tej smutnej prawdy o azjatyckiej słomie wystającej nam z europejskiego obuwia. I niestety jeszcze długo tak będzie skoro dla nas nie jest ważne to czy doktor G brał tylko to czy brał przeciw IV Rzeczpospolitej. Stając się z miejsca bohaterem tej III.

Proszę się więc nie dziwić tym, którzy tłumaczą, że III RP jest tych co biorą a IV była tych co wcześniej musieli dawać.

ps. W Polsacie Szejnfeld rzecz cała skomentował tak oto, że każdy obywatel ma prawo łamać prawo (!). Z wyjątkiem funkcjonariuszy publicznych, państwowych którzy muszą być  jak „żona Cezara”. To najlepszy komentarz do moich rozważań. Naprawdę trudno o lepszy.