ATLANTYDA
Ten kraj Posiadały już
Rzeczpospolita ludowa
Marzenie o kwitnącej wiśni
Druga Irlandia
Mit zielonej wyspy dobrobytu
I tylko Polski
od dawna tu nie ma
--------------------------------------------------------
PYTANIE
Było pod wieczór i na pustej drodze
spytał mnie Człowiek : czy wiesz dokąd idziesz?
Po prostu idę, tak jak nogi niosą
cieszę się deszczem i wiatrem i rosą
cieszę się słońcem i cieszę księżycem.
Wszystkim się cieszę, co znajdę na drodze.
A więc nic nie masz - odwestchnął towarzysz
bo to zbyt mało by napełnić duszę
Idziesz po siebie…
Ja – rozdać się muszę…
/…/
Wiatr się rozszalał, deszcz rozlał po świecie
wszak sami wiecie co się z światem działo…
Odtąd wiem jedno , że tak iść przed siebie
po to by tylko iść, to jest zbyt mało.
- Zaloguj lub zarejestruj się aby dodawać komentarze
- Odsłony: 1405
Czasem!
By zostawić za sobą, móc zapomnieć, po prostu odejść.
I wygrać czas, by przemyśleć cel i czy sił starczy.
Nie rozmieniając siebie na drobne, nie tracąc z oczu innych, nie odrzucając wartości, w zgodzie z własnym sumieniem.
Nie jest prawdą, że raz wytyczona droga prowadzi do celu.
Zmieniają się cele, szukamy nowych dróg.
Zmieniamy siebie i świat.
Jeśli mamy szczęście, spotykamy na tej drodze tych, dla których chcemy "się rozdać".
Dziękuję, że budzi mnie Pan i muszę reflektować.
Pozdrawiam!