Pochód żywych trupów, czyli dlaczego przyjdę na Krakowskie za miesiąc

Katastrofa pod Smoleńskiem jest niewygodnym tematem dla obecnej władzy, więc każdy, kto o niej mówi w innej, niż rosyjska,  narracji, traktowany jest jak osoba chora psychicznie, oszołom, członek sekty.
Współczesny Urban posunął się o krok dalej : „Pochód żywych trupów" – tak Janusz Palikot nazwał ludzi, którzy w rocznicę katastrofy przyszli na Krakowskie Przedmieście.

Nie pierwszy to raz w historii Polski mamy do czynienia z sytuacją, gdy ci, którzy upominają się o pamięć i prawdę są szykanowani.  
Z zachowaniem proporcji, ale jednak, nie sposób oprzeć się analogii do czasów PRL-u, gdy zakazane  było stawianie pomników ofiarom zbrodni katyńskiej.

*
Jest w filmie „Katyń” Andrzeja Wajdy, poruszony wątek dwóch sióstr, które w nowej, powojennej rzeczywistości przyjęły odmienne postawy. Starsza siostra, pełniąca funkcję dyrektora szkoły, uwiarygodnia narrację sowiecką, nakazując składającemu papiery kandydatowi na ucznia zakłamać życiorys ojca. Siostra młodsza, Agnieszka,  niczym bohaterka greckiej tragedii Antygona, będąc w pełni świadomą konsekwencji swojego czynu, stawia bratu, porucznikowi lotnictwa zamordowanemu pod Katyniem pośmiertną tablicę.

Jeszcze przed ustawieniem tablicy (Anieszka prosto z cmentarza została zgarnięta przez UB)  między siostrami miała miejsce rozmowa, dotycząca wyborów – nie wyborów przy urnach, ale wyborów postaw. Starsza siostra przekonuje młodszą, by (najkrócej rzecz ujmując) wybrała przyszłość.  Na co młodsza odpowiada  - Ty sobie znalazłaś miejsce w tym swoim nowym świecie, a ja cała jestem w tamtym, tam gdzie Piotr. I jeżeli muszę wybierać, to zostaję z nim.

- Wybierasz martwych i to jest chore -  przekonuje starsza.

- Nie. Wybieram zamordowanych, a nie morderców  -  pada odpowiedź.  I ta odpowiedź wydaje mi się kluczowa.

*
Do tej pory na Krakowskie Przedmieście przychodziłam w okrągłe rocznice Tragedii, wypowiedź Palikota spowodowała, że już za miesiąc przyjdę ponownie upomnieć się o pamięć.

I jeżeli dwa lata temu oczekiwałam wspólnego pomnika wszystkich ofiar, to dziś chcę by w Warszawie stanęły dwa pomniki - jeden wszystkich ofiar tragedii, oraz drugi - pomnik ś.p. Lecha Kaczyńskiego, poległego pod Smoleńskiem  Prezydenta RP.