Koniec roku - czas na podsumowania. Bogu - co Boskie, cesarzowi - co cesarskie: trzeba teraz przyznać laury politykom w tych kategoriach, w których rzeczywiście byli bezkonkurencyjni. A więc...
Szuja Roku 2009: bezapelacyjnie Sebastian Karpiniuk. Codzienna dawka nienawiści i agresji do wszystkiego, co nie jest linią rządu i partii (rządzącej) plus niewyrafinowane kłamstwa. Bejsbol w ręku, żel na łbie. Palikot przy nim to gangster niemal dystyngowany. Karpiniuk łże jak suka i dla własnej kariery politycznej poświęci wszystko i wszystkich (o politycznych przeciwnikach nie mówię: to oczywiste, ale chodzi o własnych kolegów partyjnych, których tow. K. najchętniej potopiłby jak szczenięta - więcej na ten temat mógłby powiedzieć europoseł Nitras). PO spuszcza go ze smyczy regularnie, ale Karpiniuk kąsa nadgorliwie z własnej chęci - bo lubi, bo chce, bo watahę trzeba dorżnąć itd. Jest jednak coraz mniej skuteczny: kłamie bowiem zawsze, a nie od czasu do czasu. Np. jednego z polityków PiS oskarżył publicznie (w TVN 24), że ten zamieszany był w aferę hazardową, choć ten od 2001 roku nie bierze udziału w procesie legislacyjnym. Jako Szuja Roku 2009 kilka długości przed innymi.
Kłamca Roku 2009: Aleksander Grad, minister skarbu, tak jak Szuja Roku - też z PO. Sprzedał stocznie, znalazł kupca, miał sukces - wszystko to przed wyborami do Parlamentu Europejskiego. A po wyborach okazało się, że jest to pic na wodę, fotomontaż. Gradowi nos się wydłużył niczym Pinokio, ale część Polaków znów dała się nabrać Propagandzie Oszustów (w skrócie: PO...).
Bajerant Roku 2009 - zwycięzca ten sam, co przed rokiem i dwa lata wstecz, czyli premier Donald Tusk. Mistrz obiecanek-cacanek, ojciec chrzestny setek obietnic, z których 0 (zero) zostało spełnionych. Tusk bez przerwy sprzedaje Polakom kolumnę Zygmunta. W tym roku obiecał jak najszybsze rozwikłanie afery swoich najbliższych współpracowników i podwładnych (z partii i rządu). Jak to wygląda - widać, słychać i czuć na co dzień. Tuskolandia - druga Irlandia - kraj bajeru z premierem-bajerantem. Bajerant Roku 2009 - wygrywa w cuglach prezes Rady Ministrów. Bajerant tak przewidywalny, że aż nudny.
Nieudacznik Roku 2009 - kandydatów było wielu, konkurencja ostra, ale i tak wygrał faworyt, czyli minister zdrowia Ewa Kopacz. Zwycięstwo absolutnie zasłużone: zepsuła wszystko, co tylko można było zepsuć. Nie znoszą jej pacjenci, z różnych zresztą opcji politycznych - za to lubi pan premier. I to wystarczy. Kopacz jest w tej sytuacji - full poparcia szefa rządu - faworytem do wiktorii w następnej edycji Nieudacznika Roku. Póki co - gratulacje za rok 2009. Przy okazji niejako minister zdrowia uplasowała się wysoko w rankingu politycznych niekonsekwencji - dzięki cyklicznym zmianom stanowisk w związku ze szczepionką przeciw grypie.
Mądra Głowa 2009 - były minister środowiska prof. Maciej Nowicki. Sam z siebie podał się do dymisji. Słusznie. Nie chciał być kojarzony z rządowym bajzlem - obiektywnie biorąc zero zdziwienia. Łebski facet - a więc już poza ekipą Tuska.
Turysta Roku 2009 - były minister sportu Mirosław Drzewiecki. Pozdrowienia z Florydy. Tam jest mniejszy stres. Luz - blues. I afera hazardowa mniej straszna. I dziennikarze się nie czepiają. I pogoda dużo lepsza. I w golfa można pograć. I do kasyna skoczyć. Floryda - same plusy. No i złoty medal w tej konkurencji, jak przystało na ministra sportu, bądź co bądź...
Koniec roku - czas na podsumowania. Bogu - co Boskie, cesarzowi - co cesarskie: trzeba teraz przyznać laury politykom w tych kategoriach, w których rzeczywiście byli bezkonkurencyjni. A więc...