***
Przy windzie - ważnym miejscu spotkań eurodeputowanych - spotykam sympatycznego czeskiego wielkoluda Hynka Fajmona z rządzącej Czechami partii ODS. Mój kolega z tej samej grupy politycznej Europejskich Konserwatystów i Reformatorów kręci nosem na Traktat Lizboński. Jego partia oficjalnie popiera ratyfikację, ale jej eurodeputowani, jak widać, nie do końca. Fajmon narzeka na traktat, ja mu się wcale nie dziwię, sam pisałem niedawno do "Monitora Unii Europejskiej": "Traktat Reformujący, potocznie zwany Lizbońskim, dokument niebywale przegadany, mało spójny i wielokroć niezborny, wprowadzi funkcję unijnego "prezydenta" oraz unijnego "ministra" spraw zagranicznych. To symboliczne kroki w kierunku głębszej integracji, choć niekoniecznie musi ona nastąpić. Nawet jeśli tylko na tym się skończy, europejski podatnik i wyborca, w tym podatnik i wyborca polski, sporo zapłaci za te nowe, instytucjonalne zabawki politycznych euroelit. Dzięki Traktatowi UE nie uzyska ani jednego instrumentu więcej, na przykład w walce z kryzysem. A kryzys - a nie traktaty - znacznie bardziej obchodzi Kowalskiego, Smitha, Meiera czy Duponta. Rzecz w tym, że te priorytety inaczej niż u zwykłych ludzi rozkładają się w klasie politycznej większości krajów członkowskich Unii.
***
Dziś przemawiałem w PE nt. sytuacji w Mołdawii. Podkreśliłem, że fatalna sytuacja ekonomiczna tego kraju to efekt ośmiu lat rządów komunistów, a my musimy wspierać nowy centroprawicowy rząd i dać Kiszyniowowi europejską perspektywę - inaczej do władzy wrócą tam do komuniści. Podkreśliłem też, że sytuacja w tym kraju poprawiła się, w przeciwieństwie np. do Ukrainy.
***
W popołudniowej sesji nt. praw człowieka miałem wystąpienie o sytuacji w Iranie. Zwróciłem uwagę na uchodźców irańskich w sąsiednim Iraku - przeciwników rządu w Teheranie, którzy prześladowani są przez… władze Iraku! Do pacyfikacji tych ludzi Bagdad używa sprzętu podarowanego im przez ONZ. Stąd powinniśmy zapytać Organizacji Narodów Zjednoczonych o stanowisko w tej sprawie.
Swoje przemówienie wyjątkowo wygłosiłem po angielsku.
Ceniłem Mirka Sekułę jako bardzo sprawnego samorządowca (wiceprezydent Zabrza), pracowitego kolegę, posła AWS oraz sprawnego, niekontrowersyjnego prezesa NIK. Albo się Sekuła zmienił, albo ja żyłem złudzeniami. Jego dzisiejsza decyzja o odmowie konfrontacji premier - były szef CBA jest dowodem, że uczciwość facet musiał chyba zawiesić na kołku. Stanął po stronie partyjnej dyscypliny, a nie po stronie zdrowego rozsądku. Szkoda Mirka - widać woli być żołnierzem niż rzetelnym przewodniczącym komisji.