Pierwsza wielka wojna XXI wieku (1)

Wasylij Kaszin - dyrektor Centrum Badań Europejskich i Międzynarodowych opublikował artykuł będący podsumowania dotychczasowego przebiegu wojny na Ukrainie. Wart uwagi, bo mamy tu do czynienia z próbą oceny sytuacji, poszukiwaniem odpowiedzi dlaczego konflikt przebiega w ten sposób i pytaniem kiedy i jakim rozwiązaniam może się on zakończyć.
Z uwagi na obszerność materiału postanowiłem podzielić go na dwie części.

Pierwsza wielka wojna XXI wieku 

Powrót do epoki „wielkich” wojen – krwawych, intensywnych konfliktów toczonych z użyciem całego arsenału, nie licząc broni jądrowej, można uznać za znak ostatecznego końca trzydziestoletniej ery jednobiegunowego porządku światowego.
Rosyjska „specjalna operacja wojskowa” na Ukrainie jest pierwszym poważnym konfliktem zbrojnym od trzydziestu lat, prowadzonym przez porównywalne siły. Po raz pierwszy wykorzystuje niemal pełny arsenał dostępnych środków walki na lądzie, nie licząc broni jądrowej.

Wiele rodzajów broni, w szczególności pociski naddźwiękowe i prawdopodobnie broń sztucznej inteligencji (w postaci rosyjskiej amunicji krążącej „Lancet”), po raz pierwszy wykorzystano w działaniach wojennych na pełną skalę.
Po 1991 r. i do chwili obecnej konflikty międzypaństwowe charakteryzowały się albo wyraźną nierównowagą sił (USA-Irak w 2003 r., Rosja-Gruzja w 2008 r.), albo ograniczonymi politycznie ramami (wojna Kargila w 1999 r.).
Poza tymi wyjątkami, jednobiegunowy świat, który powstał w wyniku rozpadu ZSRR i zwycięstwa Stanów Zjednoczonych w zimnej wojnie, doprowadził do chwilowej dominacji specyficznego rodzaju konfliktu zbrojnego – wojen kontr-partyzanckich prowadzonych przez regularne armie przeciwko nieregularnym wrogiem
 
Przez chwilę wydawało się, że tak będzie zawsze. W 2000 i na początku 2010 roku, w obliczu trudnych i nieudanych wojen kontr-partyzanckich w Iraku i Afganistanie, Stany Zjednoczone ograniczyły zakupy ciężkiej i zaawansowanej technologicznie broni oraz wycięły wiele obiecujących programów.
Ofiarami takich działań był program produkcji najlepszego wówczas myśliwca F -22 na świecie, a także program modernizacji wyposażenia wojsk lądowych Future Combat Systems . Dokonano tego w celu zakupu większej liczby pojazdów opancerzonych chronionych przed minami i innego sprzętu, na który był popyt podczas „wojen policyjnych”.
 
Trzydzieści lat operacji kontr-partyzanckich wywarło głęboki wpływ na społeczeństwa i siły zbrojne na całym świecie, w tym na Rosję. Poważnie zniekształcili poglądy na temat wojny, zmuszając do zapomnienia wielu podstawowych prawd
 
Konflikty zbrojne, które toczyły się z wyraźną przewagą techniczną jednej ze stron, wytworzyły wśród społeczeństw i polityków skrajnie nierealistyczne wyobrażenia o poziomie ryzyka i strat, stopniu niepewności towarzyszącym wojnie.
W wojnach z nieregularnym wrogiem wychowywały się pokolenia oficerów, które musiały uczestniczyć w pierwszej od pokoleń pełnoprawnej wojnie. W efekcie konflikt ujawnił poważne braki w strategii, taktyce, wyposażeniu technicznym i szkoleniu bojowym wojsk zarówno ze strony Rosji, jak i Ukrainy oraz wspierających ją zachodnich sojuszników.
Powrót do epoki „wielkich” wojen – krwawych, intensywnych konfliktów toczonych z użyciem całego arsenału, nie licząc broni jądrowej, można uznać za znak ostatecznego końca trzydziestoletniej ery jednobiegunowego porządku światowego.
Początek takiej wojny zapoczątkowały co najmniej dwa czynniki: fiasko instrumentów „odstraszania gospodarczego” ze strony USA i UE  oraz pojawienie się siły militarnej zdolnej, choć pośrednio, do konfrontacji z całym Zachodem.

Równowaga sił w strefie konfliktu

Decyzja władz rosyjskich o prowadzeniu działań wojennych przeciwko Ukrainie nie tylko z armią czasu pokoju, ale także bez udziału poborowych, oznaczała, że ​​wraz z rozpoczęciem konfliktu na pełną skalę z Ukrainą, rosyjskie ugrupowanie będzie musiało prowadzić operacje wojskowe z wrogiem wielokrotnie liczniejszym.
Wojska lądowe i szturmowe Sił Zbrojnych Ukrainy (AFU) w połączeniu z Gwardią Narodową i Oddziałami Granicznymi Ukrainy miały w czasie pokoju siłę porównywalną z rosyjskimi siłami lądowymi i powietrznodesantowymi, nawet bez mobilizacji na Ukrainie
W przedwojennych Siłach Zbrojnych Ukrainy służyło 200 tys. osób (z czego 126 tys. w siłach lądowych i 30 tys. w desantach powietrznych), a łącznie w Siłach Zbrojnych Ukrainy zatrudnionych było 255 tys. Warto wziąć pod uwagę personel cywilny, ponieważ w warunkach wojny obronnej na ich terytorium nadal odgrywali ważną rolę w zapewnieniu działań Sił Zbrojnych Ukrainy.
W Gwardii Narodowej Ukrainy znajdowało się do 60 tysięcy osób. W służbie granicznej Ukrainy zarejestrowanych było ponad 50 tysięcy osób. W działania wojskowe zaangażowane były siły specjalne policji i Służby Bezpieczeństwa Ukrainy, w których służyło kilka tysięcy kolejnych zawodowych bojowników.

Przed rozpoczęciem działań wojennych rozpoczęła się mobilizacja, która została w pełni rozwinięta już podczas specjalnej operacji wojskowej (SVO). Liczba różnych ukraińskich formacji wojskowych wzrosła do 700 tys. osób z perspektywą zwiększenia jej do 1 mln i więcej.
Biorąc pod uwagę rosyjskie moratorium na przyciąganie poborowych, przewaga była przytłaczająca. Na przykład w połowie maja ukraiński minister obrony Ołeksij Reznikow oszacował rosyjskie ugrupowanie na Ukrainie na 167 tys. osób.
Liczba ta nie uwzględniała lotnictwa, marynarki wojennej i niektórych jednostek rakietowych i artyleryjskich działających z terytorium Rosji, a także znajdujących się tam rezerw.
Jednocześnie Ukraińcy w swoich kalkulacjach nie rozróżniają między samymi wojskami rosyjskimi a siłami ŁRL i DRL, gdzie w przeciwieństwie do Rosji przeprowadzono mobilizację.
Niektóre części milicji ludowych obu republik okazały się najlepsze w konflikcie, ale wyposażenie techniczne pozostawiało wiele do życzenia nawet w najstarszych i najbardziej zasłużonych formacjach ŁRL i DRL.
Rezerwiści z Ługańska i Doniecka, którzy stanowili znaczną część sił sojuszniczych, na wczesnym etapie konfliktu otrzymywali często wprost śmieci, w tym elementy uzbrojenia i sprzętu z czasów Wielkiej Wojny Ojczyźnianej. Istnieje wiele skandalicznych zdjęć donieckich rezerwistów uzbrojonych w trzyrzędowe karabiny z marca, a nawet kwietnia. Wiele problemów z wyposażeniem rezerwistów „republik ludowych” i wypłatą im świadczeń pieniężnych nie zostało jeszcze rozwiązanych.
 
Armia rosyjska przed NMD: problemy zmiany paradygmatu

Charakter wojny wynika naturalnie ze struktury sił zbrojnych stron. Rosja weszła w konflikt z najmniejszymi siłami lądowymi w swojej nowej i niedawnej historii.
Na przykład armia Piotra Wielkiego, licząca 13 milionów mieszkańców, liczyła ponad 200 tysięcy żołnierzy regularnych i około 100 tysięcy ludzi w formacjach nieregularnych (Kałmuków, Kozaków, Baszkirów i innych).
Rosyjskie siły lądowe, według dostępnych publikacji, liczyły w 2021 r. 280 tys. ludzi przy mniej więcej tej samej wielkości terytorium kraju i większej o rząd wielkości populacji. Siły lądowe stanowiły około jednej trzeciej całkowitej siły rosyjskich sił zbrojnych.
Taka struktura Sił Zbrojnych odzwierciedlała siły uformowane w latach 2000-2010. konkretne poglądy władz rosyjskich na charakter zagrożeń. Wojnę lądową na dużą skalę uznano za mało prawdopodobne katastrofalne wydarzenie, możliwe tylko w przypadku starcia między Rosją a NATO, a perspektywa ta miała zostać powstrzymana poprzez inwestycje w broń strategiczną.
Siły Ogólne miały odegrać swoją rolę we wczesnej eskalacji hipotetycznego (i wysoce nieprawdopodobnego) konfliktu między Rosją a NATO. Jednak coraz większą rolę w ich zadaniach zaczęła odgrywać walka z wszelkiego rodzaju zagrożeniami hybrydowymi, a także udział w różnego rodzaju operacjach ekspedycyjnych mających na celu wsparcie rosyjskiej polityki zagranicznej w różnych częściach świata.
Przykładem udanej kampanii ekspedycyjnej jest działanie Sił Zbrojnych Rosji w Syrii . Kosztem umiarkowanych kosztów i strat przyniósł Rosji konkretne korzyści w postaci umocnienia jej pozycji na Bliskim Wschodzie, m.in. w kwestii naftowej. Zagrożenie terrorystyczne zostało zmniejszone dzięki celowej eksterminacji osób z byłego ZSRR , które wyjechały walczyć dla ISIS .Przyjazny Rosji reżim został uratowany. Wynik osiągnięto dzięki zgrupowaniu w przybliżeniu równej wzmocnionej brygadzie, przy wsparciu kilkudziesięciu samolotów i śmigłowców operujących z bazy Khmeimim.
Innym przykładem udanych działań jest udział wojsk rosyjskich w operacji OUBZ mającej na celu ustabilizowanie sytuacji w Kazachstanie w styczniu 2022 roku. Rosja okazała się w stanie szybko rozmieścić znaczny kontyngent w sąsiednim kraju, co bez wchodzenia w bezpośrednie starcia z wrogiem pozwoliło ustabilizować sytuację w ważnym sąsiednim państwie i zapobiec popadnięciu go w wojnę domową.
Jedną z konsekwencji tego modelu rozwoju Sił Zbrojnych Rosji była wysoka liczba wojsk powietrzno-desantowych (WP) w stosunku do sił lądowych (SV), która przewyższała SW w mobilności z powodu gorszego bezpieczeństwa i mniejszej siły ognia. Jednocześnie kluczowa właściwość Sił Powietrznych – zdolność do spadochronowania – nie była ani razu pożądana w naszej historii wojskowej po drugiej wojnie światowej.
Tymczasem to właśnie ta dziwna pasja do skoków spadochronowych wyjaśnia rozwój i produkcję dla nich osobnej linii pojazdów opancerzonych, a także innych cech w ich konstrukcji i uzbrojeniu, które zmniejszają ich siłę ognia i bezpieczeństwo. Samo szkolenie spadochronowe jest również niezwykle kosztowne.
Wysoki prestiż i status polityczny Sił Powietrznodesantowych wzmacniała ich rola jako niezbędnego narzędzia prowadzenia operacji ekspedycyjnych zarówno w przestrzeni postsowieckiej, jak i daleko od niej. W rezultacie jeszcze bardziej zmniejszono liczbę „ciężkich” formacji sił lądowych dostępnych dla rosyjskiego dowództwa, które mogłyby brać udział w wojnie w Europie.

https://globalaffairs.ru/articles/pervaya-bolshaya-vojna-xxi-veka/


WASILIJ KASZYN
Doktor nauk politycznych, dyrektor Centrum Kompleksowych Studiów Europejskich i Międzynarodowych
National Research University Higher School of Economics

Husky

Zoologiczny antykomunista , mając do wyboru AK i NSZ wybrałbym NSZ przy całym szacunku do AK.
UB-ekom i ich potomkom wstęp wzbroniony

Forum jest miejscem wymiany opinii użytkowników, myśli, informacji, komentarzy, nawiązywania kontaktów i rodzenia się inicjatyw. Dlatego eliminowane będą wszelkie wpisy wielokrotne, zawierające wulgarne słowa i wyrażenia, groźby karalne, obrzucanie się obelgami, obrażanie forumowiczów, członków redakcji i innych osób. Bezwzględnie będziemy zwalczali trollowanie, wszczynanie awantur i prowokowanie. Jeśli czyjaś opinia nie została dopuszczona, to znaczy, że zaliczona została do jednej z wymienionych kategorii. Jednocześnie podkreślamy, iż rozumiemy, że nasze środowisko chce mieć miejsce odreagowywania wielu lat poniżania i ciągłej nagonki na nas przez obóz "miłości", ale nie upoważnia to do stosowania wulgarnego języka. Dopuszczalna jest natomiast nawet najostrzejsza krytyka, ale bez wycieczek osobistych.

Komentarze

Obrazek użytkownika Tomaszek

25-06-2022 [10:34] - Tomaszek | Link:

Husky rusky 
Ale tak od siebie czyli Mr Hydea to masz tylko bluzgi charakterystyczne elytom polackich Londyńczyków . Już zaraz będzie Tsunami . Zgadnij kto się odezwie ?