Dr Ewka Peron ( musical )

                                                                                                               OBWIESZCZENIE 

Dyrekcja Generalna Polskich Kolei Państwowych z siedzibą w Warszawie informuje PT Podróżnych, że podróżująca składami PKP kobieta podająca się za Ewę Kopacz premiera rządu polskiego nie jest upoważniona do sprzedaży ani kontroli biletów, jak również przyjmowania rezerwacji na miejsca siedzące w relacjach dalekobieżnych. W dalszym ciągu podmiotami upoważnionymi do w/w czynności są kasy biletowe oraz konduktorzy wyposażeni w identyfikatory ze zdjęciem i numerem służbowym. Jednocześnie informuje się, że zabrania się przebywania w kabinie maszynisty ministrowi transportu. Uprasza się podróżnych by wszystkie zauważone przypadki przebywania ministra transportu w kabinie maszynisty zgłaszali natychmiast dyżurnemu ruchu na dworcu kolejowym w Koluszkach. Jedynym członkiem rządu, któremu zezwala sie na wykonywanie konstytucyjnych obowiązków w składach PKP, jest minister zdrowia upoważniony do udzielania kwalifikowanej pomocy doraźnej tym pasażerom, którzy z jakichś powodów poczują się źle. 

                                                                                                            Dyrektor Generalny PKP

                                                                                                            dr inż. Stefan Zwrotnica

Kiedy dowiedziałem się - jadąc pociągiem do Londynu - że pani premier się latoś rozpodróżowała i lud zaczął nazywać ją Ewka Peron - obudziła się we mnie dusza librecisty. Chciałem napisać musical, żebyśmy i my Polacy mieli z czym iść na Broadway czy inny West End. Niestety zabrakło mi talentu, ale czy to moja wina ? Przecież te lumpy od Sowy też uważają się za utalentowanych polityków, choć z nich tacy utalentowani politycy jak ze mnie utalentowany librecista. Pomysł na musical uważam jednak za dobry i chętnie nieodpłatnie odstąpie. Co my tu mamy ? mamy czerpanie ze światowych osiągnięć i standardów, bo tylko to gwarantuje sukces. A tak na marginesie to światowe standardy są takie, że rząd pracuje w stolicy, chyba że jest wojna. Wówczas rząd jak się da i czym się da jedzie do Flensburga, ale to już było ćwiczone i to nie ma kompletnie związku z niniejszą notką. Wróćmy zatem do tzw. wyższej kultury. Mamy tu czerpanie z musicalu " My Fair Lady " i naszą, nie kwiaciarkę Elizę Doolittle jak w słynnym musicalu, lecz młodą lekarkę  Ewkę Peron, mamy i prof. Higginsa, w naszej polskiej wersji będzie nazywał się Maestro Franz Donald zu Bahnsteig von Danzig, demiurg nad demiurgi i kinemejker nad kingmejkery. Franz Donald zu Bahnsteig von Danzig poznaje przypadkowo młodą lekarkę i dostrzega w niej niepospolity talent polityczny. Postanawia przeto " wyrzeźbić " z niej polityka, jeśli nie światowego to choć europejskiego formatu. Niestety tym razem zabrakło dłuta Pigmaliona. Kiedy Maestro zorientował się jaką Galateę stworzył, pozostawił ową Galateę z szydłowieckiego marmuru z całym galimatiasem. Sam czmychnął i skrył się w podziemiach Dworca Centralnego, korzystając z szafek robotników budujących nowe perony. Po jednym dla każdego ministerstwa, tylko dla Siemoniaka dwa perony, wiadomo wojskowe eszelony. Tu wykorzystałbym - przerobione na wesoło - fragmenty opery " Upiór w operze ", tam są kapitalne sceny z piwnic i labiryntów paryskiej opery. 

Tymczasem w kraju trwa niewypowiedziana wojna, wypowiedziana przez wiadomo jakie siły. Dr Ewa Peron jakimś cudem zdobywa stary eszelon Pendolino i rusza w kraj z dobrą nowiną. Pochyla się nad każdym problemem, nad źdźbłem i nad chorym dzieckiem, nad starym ( nie blogerem ) również. Pochyla się nad frankobiorcami i leasingobiorcami, nad pracodawcami i pracobiorcami, nad poborcami i nad licytowanymi. Nad żołnierzami i dowódcami. Taki postępowanie zjednuje sympatię i miłość narodu, dokładnie tak jak w musicalu " Evita "  Wzruszona dr Ewa płacze, w związku z czym zespół Perfect wykonuje utwór " Nie płacz Ewka " który z miejsca staje się przebojem. W scenie finałowej nowiutkie Pendolino wjeżdża na Dworzec Centralny, wszędzie nowiutkie perony, wszędzie wiwatujące nowiutkie tłumy, a po peronie IV SOK - iści prowadzą skutego Franza Donalda zu Bahnsteig von Danzig, który został wreszcie namierzony jako ten, który wyjadał robotnikom kanapki. 

PS. Jeśli znajdzie się " kupiec " skłonny zająć się i rozwinąć temat na pierwszy polski musical z prawdziwego zdarzenia, proszę aby poniższego wierszyka nie zamieszczał w libretcie. To jest wierszyk napisany sobie a muzom - podczas jazdy koleją - a wiadomo jakie warunki do uprawiania poezji panują w pociągu. Żadne. Dlatego tak mało maszynistów zostaje prawdziwymi poetami i tak mało polityków uprawiajacych politykę wagonową przechodzi do historii. Nie uwzględniam tu polityków z wagonu w Compiegne. Ale chyba nie o taki przykład nam chodzi. 

 Nie czekaj mnie na peronie 

Mój pociąg stanął w zagonie 

Na semaforze komornik siedzi 

Nad licytacją  Pendola się biedzi

 Prądu już nie ma w pantografie 

Ty oczywiście w brukselskiej szafie ? 

To wszystko przez twego Donku pupila 

Sławka  Nowaka zegarkofila. 

 
Ja teraz wszystkiemu zaradzić muszę 

Jak wrócisz to chyba ciebie uduszę 

Wiedziałeś, że bieda jest na kolei 

Że żaden kredyt już tego nie sklei 

 
Dlaczego zrobiłeś ze mnie premiera ? 

Niech ciebie Donku  jasna cholera