Zbigniew Herbert pisał w "Potędze smaku" {TUTAJ} "Kto wie gdyby nas lepiej i piękniej kuszono". Rzeczywiście - PRL, o której pisał poeta nie miała czym kusić - sowieckimi wojskami, zomowcem z pałą, może wiecznymi brakami wszystkiego lub komunistycznymi bredniami i cenzurą?
Trzecia RP, w którą przepoczwarzyła się PRL, była w porównaniu do swej poprzedniczki "krainą perfekcyjnego kuszenia". Po pierwsze kusiła Zachodem, wejściem do obszaru wiecznej szczęśliwości. Po drugie - swe machlojki pokrywała mitem wolnej przedsiębiorczości. Teoretycznie każdy mógł się dorobić, poczynając od handlowania w "szczęce". Praktycznie - prawdziwy biznes był tylko dla swoich - postkomunistycznych sitw. Następną pokusą było powszechne wyższe wykształcenie. Studiować może każdy, ale o prawdziwą, wartościową wiedzę jest coraz trudniej.
Wreszcie, na koniec - iluzja "fajnej Polski" - beztroskiej krainy położonej na "zielonej wyspie", gdzie nie trzeba się martwić ani o przeszłość ani o przyszłość i gdzie zawsze jest "ciepła woda w kranie". Wszystkie te pokusy powoli traciły swą moc. Wejście do UE spowolnilo wzrost gospodarczy i nasiliło emigrację z Polski. Swoboda gospodarcza została szybko skrepowana przez biurokrację i skompromitowana przez zwykłe złodziejstwo. W oświacie wracamy właśnie do stanu sprzed III RP, gdyż eksperymenty tej ostatniej okazały się fatalne w skutkach.
Iluzja "fajnej Polski" otrzymała śmiertelny cios w postaci tragedii smoleńskiej. Do jej upadku przyczynił się też blamaż polskich piłkarzy w czasie Euro 2012. Afera podsłuchowa ujawniła prawdziwe oblicze rządów PO-PSL. Praca historyków, zwłaszcza tych z IPN, ujawniła prawdę o PRL oraz o "transformacji ustrojowej z przełomu lat 80-tych i 90-tych. Okazalo się, iż nie można już dłużej odkreślać przeszłości grubą kreską.
Rządzące już od ponad roku PiS ma niezauważaną przez ogół zaletę - nie próbuje nas niczym kusić. I tak właśnie jest bardzo dobrze.
- Zaloguj lub zarejestruj się aby dodawać komentarze
- Odsłony: 1834
Hmm, ja to bym chciał, żeby mnie kuszono wspólnym, narodowym celem, żeby roztaczano wizje lepiej urządzonego państwa, żeby na horyzoncie już majaczyła duma z „tego kraju”. Nie z heroicznej, pełnej klęsk przeszłości bynajmniej, tylko z tu i teraz.
Zamiast tego jest zakalec cynicznej prozy życia. Nie kusi się obietnicami, tylko kupuje spokój darmową kasą, która jest dyskretnie odsysana z gospodarki czy kombinowana rządowymi chwilówkami. Jest nudna już wojna na górze, którą niektórzy, nie bacząc na śmieszność, nazywają jednocześnie puczem i „ciamajdanem”.
Wtedy prysły iluzje, tym co je jeszcze mieli. Teraz zwyczajnie jest więcej tego samego.