Odparcie ataku wojsk bolszewickich na stolicę Polski miało przełomowe znaczenie dla utrwalenia niepodległej Polski i innych nowopowstałych państw narodowych w Europie Środkowej. Oddaliło to możliwość załamania się systemu wersalskiego i dało Europie szansę na próbę pokojowej egzystencji międzynarodowe.
Znaczenie historyczne Bitwy warszawskiej jest wciąż niedoceniane zarówno w Polsce jak również na zachodzie Europy. Ambasador brytyjski w przedwojennej Polsce - lord Edgar D'Abernon nazwał ją już w tytule swej książki "Osiemnastą decydującą bitwą w dziejach świata". W jednym z artykułów opublikowanych w sierpniu 1930 r. pisał: "Współczesna historia cywilizacji zna mało wydarzeń posiadających znaczenie większe od bitwy pod Warszawą w roku 1920. Nie zna zaś ani jednego, które by było mniej docenione... Gdyby bitwa pod Warszawą zakończyła się była zwycięstwem bolszewików, nastąpiłby punkt zwrotny w dziejach Europy, nie ulega bowiem wątpliwości, iż upadkiem Warszawy Środkowa Europa stanęłaby otworem dla propagandy komunistycznej i dla sowieckiej inwazji (...). Zadaniem pisarzy politycznych... jest wytłumaczenie europejskiej opinii publicznej, że w roku 1920 Europę zbawiła Polska".
Simon Goodough znany popularyzator historii wojen i wojskowości w wydanej w 1979 r. książce "Tactical Genius in Battle" w uznaniu talentów dowódczych Józefa Piłsudskiego postawił go w kręgu zwycięzców 27 największych bitew w dziejach świata. Wymienił go w szeregu takich strategów jak Temistokles, Aleksander Wielki, Cezar, Gustaw Adolf czy Kondeusz.
Francuski generał Louis A. Faury w jednym z artykułów w 1928 r. porównał Bitwę warszawską do Bitwy pod Wiedniem: "Przed dwustu laty Polska pod murami Wiednia uratowała świat chrześcijański od niebezpieczeństwa tureckiego; nad Wisłą i nad Niemnem szlachetny ten naród oddał ponownie światu cywilizowanemu usługę, którą nie dość oceniono".
Z kolei brytyjski historyk J.F.C. Fuller napisał w książce "Bitwa pod Warszawą 1920": "Osłaniając centralną Europę od zarazy marksistowskiej, Bitwa Warszawska cofnęła wskazówki bolszewickiego zegara (...), zatamowała potencjalny wybuch niezadowolenia społecznego na Zachodzie, niwecząc prawie eksperyment bolszewików".
Dlaczego cały kompleks działań wojskowych nazywanych Bitwą Warszawską nazywamy także Cudem nad Wisłą? Ponieważ było to wydarzenie o fundamentalnym znaczeniu dla przetrwania narodu polskiego, jego kultury, wiary i języka. Przekonaliśmy się o tym po 17 września 1939 r. Sowieci metodycznie zniszczyli całą kulturę wschodniej Polski – tych regionów, które z woli Stalina, Roosevelta i Churchilla zostały anektowane do ZSRR. Dzisiaj stanowią integralną część Litwy, Białorusi i Ukrainy. Żyją tam, nieliczni już, nasi rodacy, którym nie dane było powrócić do ojczyzny. Sowieci uznali, że ludzie urodzeni na tym terytorium są obywatelami sowieckimi, czyli innymi słowy więźniami ich państwa. Dla tych opuszczonych Polaków i ich dzieci wspomnienie Cudu nad Wisłą dawało nadzieję i pozwoliło przetrwać. Kultura i język Kresów, malownicze folwarki, kościoły i dworki, polskie zamki, miasta i miasteczka przepadły bezpowrotnie. W 1920 r. udało się je uratować na dwie dekady. We wrześniu 1939 r. zabrakło determinacji, wiary we własne siły i charyzmy dowódczej.
Materiały IPN ( przedruk)
"„Bitwa Warszawska uchroniła zachodnią cywilizację przed ekspansją komunizmu
15 sierpnia 1920 roku rozpoczęła się Bitwa Warszawska. Jej znaczenie trudno przecenić – wojsko młodej, niepodległej Polski, uratowało Europę przed sowiecką inwazją. Dziś obchodzimy 101. rocznicę tego doniosłego wydarzenia.
Bolszewicy z Włodzimierzem Leninem na czele chcieli narzucić światu swoją totalitarną ideologię. Rozpoczęli marsz na zachód pod koniec 1918 roku, gdy wojska niemieckie opuszczały tereny Europy Wschodniej. Gdy Rosjanie zajęli obszary Ukrainy, Białorusi i państw bałtyckich, na drodze stanęła im Polska, kraj pozornie słaby, bo istniejący od niedawna, niejednolity etnicznie i niedysponujący rozwiniętą gospodarką. Mimo to Polacy stawili najeźdźcom zdecydowany opór; w lipcu 1920 roku, gdy wojska bolszewickie zbliżały się do stolicy, do polskiej armii zgłosiło się ponad 100 000 ochotników. Michaił Tuchaczewski, który dowodził Frontem Zachodnim, planował zaatakować Warszawę z dwóch stron – od wschodu i zachodu (w tym celu jedna z bolszewickich armii miała przeprawić się przez Wisłę pod Płockiem). Naczelny Wódz Józef Piłsudski postanowił uderzyć od południa na tyły wojsk Tuchaczewskiego.
Najcięższe walki toczyły się w Radzyminie i okolicach (ok. 25 kilometrów od centrum Warszawy). Pod Ossowem 14 sierpnia wydarzył się słynny bój, w którym – otoczony przez warszawskich ochotników, z krzyżem w ręce – zginął kapelan Ignacy Skorupka. W Płocku, gdzie bolszewicy planowali przejść przez Wisłę, także rozegrała się zacięta bitwa. Szala zwycięstwa przechylała się to na jedną, to na drugą stronę, ale Polacy ostatecznie rozbili Armię Czerwoną. Józef Piłsudski osobiście poprowadził ofensywę między Wisłą i Bugiem, która zmusiła wojska Tuchaczewskiego do odwrotu.
Lord Edgar d’Aberton, brytyjski dyplomata, przebywający latem 1920 roku w Polsce, nazwał Bitwę Warszawską 18. decydującą bitwą w dziejach świata. W swojej książce przypomniał, że Polacy już wcześniej obronili zachodnią cywilizację – 1683 roku, gdy król Jan III Sobieski pobił Turków pod Wiedniem.
Zapraszam do zapoznania się z artykułem, szczegółowo opisującym Bitwę Warszawską: https://ipn.gov.pl/pl/bi…
Żródło :
http://pressmania.pl/bit…
https://www.rp.pl/histor…
http://www.bitwawarszaws…
- Zaloguj lub zarejestruj się aby dodawać komentarze
- Odsłony: 514
Jak co roku mam też nadzieję że SZ RP będą dobrem wspólnym ponad podziałami politycznymi oraz polem ogólnonarodowego konsensusu społecznego pozwalającego na ich dalszy rozwój w celu zapewnienia bezpieczeństwa Polski w tych trudnych czasach.