Studnicki na cenzurowanym

Głośne stało się ostatnio wycofanie z konkursu Historycznej Książki Roku książki Piotra Zychowicza. Mniejszy rezonans wywołało usunięcie z tego samego konkursu książki Władysława Studnickiego „Wobec nadchodzącej drugiej wojny światowej”.
 
       W obliczu groźby wybuchu wojny z Niemcami Władysław Studnicki napisał w ciągu maja i czerwca 1939 roku książkę „Wobec nadchodzącej drugiej wojny światowej”, którą następnie wydał własnym sumptem w warszawskim Zakładzie Drukarskim St. Michalski i Cz. Ociepko. Natychmiast po zakończeniu druku – w dniu 21 czerwca 1939 roku – do drukarni wkroczyła policja i skonfiskowała cały nakład książki. Próba cofnięcia tej decyzji nie powiodła się – sąd nie uchylił decyzji o konfiskacie.
 
      Książka Studnickiego została wydana w 2018 roku przez krakowskie wydawnictwo Universitas, a w 2019 roku została zgłoszona do ww. konkursu.
 
      Wedle niepotwierdzonych informacji decyzja o usunięciu książki z ww. konkursu spowodowana została „antysemickim” charakterem jednego z jej rozdziałów.
 
      Rozdział ten zatytułowany „Żydzi a wojna” jest drugim rozdziałem książki i liczy zaledwie 10 stron druku.
 
      Zdaniem Studnickiego antyżydowskie ustawodawstwo III Rzeszy spowodowało, iż Żydzi na całym świecie wspierają powstanie koalicji antyniemieckiej. Dla zachęcenia do walki z Niemcami „upowszechniają fałszywe pogłoski o nędzy i głodzie trapiącym Niemcy, rozsiewają bajki dla dorosłych dzieci o niewytrzymałości niemieckich tanków, o słabości niemieckich armat, krzycząc wniebogłosy o militaryzmie niemieckim, który jest molochem pochłaniającym wszystko, wpadają w sprzeczność oczywistą”.
 
      Żydzi posiadają olbrzymie wpływy – zdaniem Studnickiego – w dwóch państwach anglosaskich – Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii. W pierwszym z nich Żydzi kontrolują szereg najważniejszych banków. Z kolei prasa amerykańska „jest ściśle związana z domami bankowymi”. Dysponowanie więc wielkimi środkami finansowymi w Stanach Zjednoczonych „przez żydowskie domy bankowe daje im olbrzymi wpływ na prasę”. Z drugiej strony „wielka ruchliwość Żydów, znajomość języków, większy kontakt z Europą, czyni ich dziennikarzami bardzo poszukiwanymi przez wydawców”. Oba te czynniki powodują, iż Żydzi mieli – wedle Studnickiego - wielkie wpływy w prasie amerykańskiej.
 
      Po objęciu władzy w Stanach Zjednoczonych przez F.D. Roosevelta Żydzi uzyskali także znaczące wpływy w administracji amerykańskiej. Na dowód tego Studnicki przytacza opinię rabina Grossa, który napisał w „Jewish Examiner”, że rząd Roosevelta „wprowadza na kierownicze stanowiska więcej Żydów niż którykolwiek z poprzednich rządów i stało się to dzięki wpływom M. Barucha, który jest „nieoficjalnym prezydentem w Stanach Zjednoczonych”.
 
      Z kolei w Wielkiej Brytanii od czasów Edwarda VII wiele stanowisk ministrów i gubernatorów kolonii zajmują Żydzi. Mają oni także znaczne wpływy w brytyjskich bankach oraz prasie.
 
       Zdaniem Studnickiego „każda wojna jest żniwem dla Żydów. (…) Wojna wywołuje brak towarów, wzrost cen, jest więc podłożem do spekulacji. (…) Zakupić towary, schować je, sprzedać, gdy nastąpi dotkliwy ich brak – oto źródło zarobku Żydów i bogacenia się podczas wojny”.
 
       U progu I wojny światowej część Żydów znajdowała się w obozie alianckim, a część wspierała Niemcy. Po rewolucji rosyjskiej wszyscy Żydzi – zdaniem autora – znaleźli się w obozie alianckim. „Przedtem pragnęli Żydzi – pisze Studnicki – porażki Rosji, następnie uwierzyli w Rosję Kiereńskiego, a w końcu protegowali Rosji bolszewicką, uważając, że stanie się narzędziem ich polityki, że trzebiąc inteligencję rosyjską daje pole inteligencji żydowskiej do opanowania Rosji”.
 
      W czasie I wojny światowej nastąpiło – wedle Studnickiego – przesunięcie sił gospodarczych na korzyść Żydów we wszystkich krajach Europy.  Po wojnie w okresie inflacji w Polsce i Niemczech wiele nieruchomości zostało wykupionych przez Żydów, dysponujących wolne środki finansowe.
 
      Na konferencji pokojowej w Wersalu Żydzi – jego zdaniem – narzucili Polsce i Rumunii „prawo mniejszościowe dla ochrony Żydów”.
 
       „Niech Niemcy będą pobite, – opisuje cele Żydów -  doprowadzone do nędzy, a będzie to odstraszającym przykładem dla państw i będą one zwalczać kierunki antysemickie”.
 
        Nowa wojna światowa, do której dążą Żydzi rozstrzygnie ich los. „Gdy inne narody mają dużo do stracenia, to Żydzi dużo do wygrania, lecz ich wygranie to klęska tych narodów, w których porach siedzą. Niech Francja wyludni się przez nową wojnę, będzie więcej miejsca dla Żydów, niech ochotnicza służba przetrzebi inteligencję Anglii, tym łatwiej Żydzi zajmą wpływowe miejsca, niech przez Polskę przejdzie zniszczenie wojenne lub okupacja ogołacająca ze wszystkich zasobów, niepotrzebna będzie Palestyna. Polska stanie się Palestyną, a Polacy nie tymi Arabami, którzy napadają na Żydów i ich niszczą, ale tymi którzy pracować będą pod ich kierownictwem. Niech Stany Zjednoczone zapanują nad światem, będzie to panowanie Żydów, gdyż oni stają się czynnikiem decydującym w Stanach Zjednoczonych”.
 
       W porównaniu do innych części książki rozdział poświęcony polityce i celom Żydów razi powierzchownością oraz powielaniem stereotypów o Żydach dominujących w światowej polityce i finansach.
 
       Tym niemniej nie zrozumiała jest przyczyna usunięcia książki Studnickiego z ww. konkursu. Nawet kontrowersyjne dzieła zasługują na uwagę, a wolność słowa winna być wartością nadrzędną. W swej książce Studnicki w żadnym miejscu nie pochwala nazizmu, a także – wbrew powszechnemu przekonaniu – nie nawołuje do zawarcia sojuszu polsko-niemieckiego. Mając na uwadze wielką dysproporcję sił między Polską a Niemcami oraz niebezpieczeństwo grożące Polsce ze strony Związku Sowieckiego Studnicki apelował jedynie o podjęcie starań mających na celu uniknięcie wojny z Niemcami poprzez zagwarantowanie im przez rząd polski neutralności w przypadku wybuchu wojny na Zachodzie.
 
 
Literatura:
 
W. Studnicki – Wobec nadchodzącej drugiej wojny światowej