Rządowe ochłapy dla rodziców dzieci niepełnosprawnych

1. Premier Tusk i jego ministrowie „nie pękają”. Wczoraj rząd przyjął projekt ustawy (ma być jednak przekazany do firmowania posłom rządzącej koalicji Platformy i PSL-u), w którym zawarte są propozycje podwyżek świadczenia pielęgnacyjnego dla rodziców dzieci niepełnosprawnych, dokładnie takie jakie szef rządu zakomunikował im w Sejmie podczas sobotniego wieczornego spotkania.
Od 1 maja do końca tego roku świadczenie to miałoby wzrosnąć z 820 zł na 1000 zł, w roku 2015 miałoby ono wynosić 1200 zł, a w 2016 roku -1300 zł (wszystko kwoty netto), czyli wypłacane rodzicom jak się to mówi kolokwialnie, na rękę.
Źródłem sfinansowania tych dodatkowych 8 miesięcznych wydatków budżetowych w kwocie ok.180 mln zł, ma być rezerwa budżetowa przeznaczona na budowę i modernizację dróg lokalnych, która po słynnym „oskubaniu” Lasów Państwowych w tym roku na kwotę 800 mln zł wyniosła ostatecznie 900 mln zł.
2. Akurat wskazanie tej rezerwy jako źródła finansowania tych dodatkowych wydatków budżetowych jest sensowne, ponieważ nie wymaga uruchomienia procedury nowelizacji budżetu, która zawsze jest skomplikowana i długotrwała.
Wystarczy jedno posiedzenie sejmowej komisji finansów publicznych, na którym zmieni się przeznaczenie części tej rezerwy budżetowej i już minister finansów będzie mógł w miesięcznych transzach przekazywać te środki wojewodom.
Natomiast zdecydowanie się przez rząd na powiększenie świadczenia pielęgnacyjnego na ten rok tylko o 180 zł miesięcznie, jest niestety ochłapem rzuconym na odczepnego dla protestujących rodziców.
3. Dlaczego nazywam to ochłapem? Otóż według tego co mówią od ponad tygodnia w mediach protestujący w Sejmie rodzice dzieci niepełnosprawnych, premier Tusk kilkakrotnie im deklarował, że zbuduje system wsparcia dla nich w ciągu 3 najbliższych lat.
Pierwsza taka deklaracja padła w 2009 roku, co oznaczało, że w 2011 roku rodzice tych dzieci otrzymają ówczesne najniższe wynagrodzenie, jeżeli nie będą podejmowali pracy, a całodobowo zajmą się swoim niepełnosprawnym dzieckiem.
Nic takiego się jednak nie stało i rodzice tych dzieci „przycisnęli” premiera Tuska jeszcze raz, podczas kampanii wyborczej do Sejmu na jesieni 2011 roku.
Podczas objazdu kraju „Tuskobusem”, premier Tusk na spotkaniu z nimi po raz drugi obiecał, że w ciągu 3 lat zbuduje system wsparcia dla tej kategorii osób niepełnosprawnych ale i to okazało się obietnicą bez pokrycia, ponieważ w budżecie na 2014 rok nie znalazły się środki przy pomocy których premier mógłby się z niej wywiązać.
W związku z tym w styczniu tego roku pod Kancelarią Premiera, zaczął się protest rodziców razem z dziećmi w tej sprawie. Po paru dniach takich protestów, premier znowu przyjął rodziców w swojej Kancelarii i tym razem obiecał, że w ciągu kilku tygodni projekt stosownej ustawy znajdzie w Sejmie.
Odczekali 2 miesiące i jak się zorientowali, że i tym razem premier Tusk nabił ich w przysłowiową butelkę, przyszli na spotkanie z marszałek Sejmu i po burzliwej z nią rozmowie, zdecydowali się na protest okupacyjny na korytarzu sejmowym.
4. To właśnie dlatego podczas piątkowego spotkania w Sejmie jedna z matek, zwróciła się do premiera ze słowami „sorry ale jest pan kłamcą”.
W tej sytuacji pójście przez premiera Tuska do protestujących z propozycją zrealizowania obietnicy uzawodowienia rodzica opiekującego się niepełnosprawnym dzieckiem dopiero za kolejne 3 lata czyli w roku 2016, było wręcz prowokacją i dlatego te rozmowy skończyły się niczym.
Tak naprawdę do usatysfakcjonowania protestujących i wypłacenia im od maja tego roku kwoty 1300zł netto, potrzeba dodatkowo kwoty około 400 mln zł (około 100 tysięcy takich świadczeń x brakujące 480 zł miesięcznie x 8 miesięcy).
5. Jeżeli na wspomniane drogi lokalne przeznaczy się w tym roku 500 mln zł, to nic wielkiego się nie stanie, ponieważ i roku poprzednim na ten cel przeznaczono z budżetu około 500 mln zł, a więc spadku nakładów nie będzie.
Mam więc nadzieję, że już dzisiaj na posiedzeniu sejmowej komisji pracy i polityki społecznej, a także na najbliższym posiedzeniu Sejmu znajdzie się w tej sprawie większość, a Platforma ze swoim premierem będzie w blokowaniu tego rozwiązania osamotniona.
Na rok następny aby sfinansować te dodatkowe wydatki, być może większość koalicyjna zdecyduje się jednak po 7 latach rządów, sięgnąć do tzw. głębokich kieszeni i wreszcie skończy się ten parasol ochronny tych partii nad zyskami sektora finansowego (w większości wywożonych z Polski).
Projekt ustawy o podatku bankowym przygotowany przez Prawo i Sprawiedliwość, który pozwoliłby na zwiększenie dochodów budżetowych przynajmniej o 6 mld zł od dwóch lat czeka w Sejmie.