Polski Czerwony Krzyż jak powstał ?

Z materiałów IPN :

" Polski Czerwony Krzyż (PCK) „Wszędzie dla Wszystkich” – 18 stycznia 1919 r. powołano Polskie Towarzystwo Czerwonego Krzyża 

Zanim Polska wybiła się na niepodległość w pomoc poszkodowanym i ofiarom konfliktów zbrojnych angażowało się społecznie wiele znakomitych osób. Jednak dopiera niepodległa Rzeczypospolita i jej wojsko nadały ideom Czerwonego Krzyża charakter instytucjonalny. 

Na terenie zaboru rosyjskiego z misją ratowania rannych Polaków, walczących zarówno w armii rosyjskiej, a także niemieckiej i austriackiej ruszyła księżna Franciszka Paula Korybut Woroniecka. Księżna powołała do działania Polski Komitet Pomocy Sanitarnej, który organizował szpitale i szkolił ochotniczki do służby sanitarnej. W zaborze pruskim działał Komitet Niesienia Pomocy Rodakom w Królestwie. Społecznie organizowane na stacjach kolejowych ruchome kuchnie, wydawały gorące posiłki zarówno rannym żołnierzom polskim jak i jeńcom. Także w zaborze austriackim, książę Paweł Sapieha tworząc Krajowe Stowarzyszenie Mężczyzn i Dam Czerwonego Krzyża w Galicji, udzielał wsparcia rannym i chorym żołnierzy oraz ludności cywilnej w czasie I wojny światowej.

Organizacje te, 18 stycznia 1919 r. na posiedzeniu w Hotelu Bristol w Warszawie, obradowały na nadzwyczajnym zjeździe. Pod honorowym przewodnictwem Heleny Paderewskiej oraz gen. Zdzisława Horyńskiego – ówczesnego szefa służby sanitarnej w odradzającym się Wojsku Polskim, zawarto porozumienie o utworzeniu narodowej organizacji Czerwonego Krzyża pod nazwą Polskie Towarzystwo Czerwonego Krzyża.

„Niechaj Krzyż Czerwony nie czerwieni się, jako rana niezabliźniona, ale niech krasi czerwień serca kochającego bliźniego i niosącego mu czynną pomoc” – gen. Józefa Hallera z 1919 r.

Prezesem Komitetu Głównego Polskiego Czerwonego Krzyża w latach 1920-1926 został gen. Józef Haller. W trakcie jego kadencji uchwalono zasady i obowiązki w działalności organizacji: 
✔️ niesienie odpowiedniej pomocy wojsku i cierpiącej ludności 
✔️ opracowanie planu działania podczas wojny 
✔️ wyszkolenie personelu 
✔️ gromadzenie materiałów i urządzeń 
✔️ współpraca z władzami rządowymi nad podniesieniem zdrowotności wśród społeczeństwa

 Ponadto, za sprawę niezwykle ważną, uznało edukowanie młodzieży w duchu chrześcijańskich wartości pomocy bliźniemu. Już 1921 r. powstały pierwsze Szkolne Koła PCK w Radomiu i w Warszawie. Rok później w całym kraju działało 399 takich jednostek! Młodzież szkoliła się m.in. w zakresie udzielania pierwszej pomocy i ratownictwa, podstawą była jednak działalność samarytańska. Członkowie kół organizowali paczki świąteczne dla potrzebujących, odwiedzali chorych w szpitalach, przeprowadzali zbiórki odzieży, książek, a także opiekowali się opuszczonymi grobami.

 Od samego początku celem nadrzędnym istnienia PCK było niesienie pomocy rannym żołnierzom oraz ludności cywilnej podczas klęsk żywiołowych i epidemii. Stowarzyszenie prowadziło 200 placówek sanitarno-oświatowych (szpitale, sanatoria, przychodnie przeciwgruźlicze). Aby zabezpieczyć w pełni, dla tak szerokiej działalności, wykwalifikowaną kadrę, PCK uruchamiał szkoły pielęgniarstwa. Pierwsza powstała jeszcze w 1921 r. w Poznaniu, kolejną otwarto w 1927 r. w Katowicach, a trzecia szkoła powstała w Warszawie w 1929 r. Absolwentki były przyjmowane w poczet sióstr pogotowia sanitarnego i otrzymywały kartę ewidencyjną oraz kartę mobilizacyjną. Tą drogą, w 1929 r. z inicjatywy hr. Marii Tarnowskiej, powstał Korpus Sióstr PCK. W momencie założenia liczył on 410 osób zatrudnionych w formacjach wojskowych i wynagradzanych przez Ministerstwo Spraw Wojskowych.

 Dowiedz się więcej:

 Misja Czerwonego Krzyża – Polski Czerwony Krzyż i archiwum Jana Zygmunta Robla – Katyń 1940
https://bit.ly/3GHi2S2

 Szymon Nowak: „Byliśmy tam bardzo potrzebni”. Szpital PCK w byłym niemieckim obozie Auschwitz – Historia z IPN

#PCK #IPN #Historia