Dlaczego mimo zapowiedzi dalej piszę...

W takich sytuacjach nie można stać z boku i "chować głowy w piasek"

Ano, wojna światowa w sumie już trwa. Z wielkim prawdopodobieństwem zostanie użyta broń masowego rażenia. Jednak kiedyś przyjdzie koniec tej bezsensownej wojny i rządzących psychopatów, jeśli dożyją, trzeba będzie osądzić.

Oj tam, człowiek nie krowa, może zmienić zdanie.

Rzeczywistość jest taka:
1. Napisał Pan - generalizując - nie będę pisał więcej notatek blogerskich i Pan to uzasadnił.
2. Robił Pan co innego niż Pan ogłosił, że będzie Pan robił.
3. Dorabia Pan racjonalizacje tj. wyjaśnienia post factum, które mają uzasadniać, dlaczego robi Pan to, o czym Pan powiedział, że z tym kończy.

To jest:
a) typowe zachowania człowieka w nałogu - to nie on (jego decyzje i wola) kontroluje swoje zachowanie, to impulsy nim kierują, a on dorabia sobie uzasadnienia
b) w dawnych czasach było takie określenie na zachowanie, gdy ktoś co innego mówi, a co innego robi, ale ze względu na formę, go nie przytoczę.

Chodzi o to, że NIE ODPOWIADAMY ZA SWOJE SŁOWA.

Nie tylko my, tylko wszyscy. Politycy pieprzą. "Eksperci" pieprzą. "Dziennikarze" pieprzą. I jutro... wszystko nie ważne, i tego nie ma. Taka nowa normalność, współczesny świat. Oni mają kompletnie w dupie, Pan jeszcze się stara prezentować swoje racjonalizacje, bo został Panu pewien dyskomfort, którego oni już nie odczuwają.

Pytanie czy nie możemy zmieniać raz powziętej decyzji głoszonej w formie deklaracji lub zapowiedzi?
Generalnie tego robić się nie powinno. "Moje słowo droższe pieniędzy" - też się tak mówiło.
Jeśli się dopuści, takie "zmienianie", to można pleść, co się zechce i do czego się ludzi zachęca, a potem robić co innego, albo mówić co innego.

Nie zaistniały żadne NOWE przyczyny, które istotnie miałyby tak zmienić sytuację, iżby pańska deklaracja o zaprzestaniu publikowania notek blogerskich miała być odwołana. "Wojna" była i jest, i jeszcze chyba długo będzie. Miał Pan i będzie Pan miał czytelników lubiących pańskie teksty. Nic się nie zmieniło.

Prościej napisać: "nie mogę żyć, bez pisania bloga, bo jego publikowanie i reakcje na niego, dają mi tyle przyjemności, satysfakcji, że nie chcę się tego wyzbywać i to zrozumiałem, gdy zdecydowałem się przerwać, ale nie potrafię".

No ale wtedy "wstyd". Tymczasem większość motywacji osób tworzących, jest właśnie taka: aby znaleźć odzew, odźwięk, dla tego, co mają do powiedzenia. Dysponentem odzewu i oddźwięku są właściele i ich kanały  medialne. Więc się do nich wskakuje i się tworzy, w oczekiwaniu na głosy, reakcje itd.

Oczywiście racjonalizujemy.
Żeby nie było.

Właściwie największym niebezpieczeństwem jest dążenie do sukcesu, polegające na modyfikacji autentycznych nastawień i pogladów, tak, by oczekiwana reakcja, a może i pieniądze były. To trochę łapanie króliczka, ale to tak działa. Stąd między innymi zupełnie wykoleił się świetny dziennikarz dawniej pan Max Kolonko. Serce płacze, gdy go się teraz zobaczy. Gorzej niż wrak.

Przelew wyrażajacy podziękowanie, za ten niezwyły i wartościowy komentarz może Pan przesłać na konto:
Nr konta - ALIOR BANK: 58 2490 0005 0000 4000 7146 4814
 

Jest taka maksyma Nigdy nie mów nigdy. Dziś nie wiesz, co będzie jutro. Decyzja podjęta na emocjach nigdy nie jest racjonalna.

To co pan Zbyszek ubierając w mądre słowa w długaśnym tekście przekazał pan Czesław skomentował w dwu krótkich zdaniach.

@Autor

Trochę się już napisałem, przygotowanie długiego (niepotrzebnie) tekstu jest męczące, tysięcy z tego nie ma, to kończę. Nie kończę tak zwyczajnie, że biorę i kończę tylko zapowiadam wszem i wobec, że kończę licząc (po cichu) że rzucą się prosić gremialnie, bym pozostał i nie kończył. Wtedy nie kończę.

Nie rzucili się na kolana i nie prosili chóralnie bym nie kończył, więc nie kończę.

Bo w sumie, to ja nie chcę kończyć, wręcz przeciwnie - chcę być potrzebny i podziwiany.

PS. A teraz ode mnie już bez sarkazmu - by powstał wartościowy tekst konieczna jest uczciwość w pierwszej kolejności wobec siebie. I odwaga, w pierwszej kolejności wobec siebie. Gdyby Pan napisał to, co koledzy wyżej (że WSTYD), to by Pan zrobił pierwszy krok. Ale Pan nie zrobił wiec jeszcze daleka droga.

PS2. Wie Pan co to jest wstyd? Wstyd, to uczucie, które nas informuje, że nasze wyobrażenie o sobie mija się z rzeczywistością. Wstyd bierzemy na klatę i robimy tak, by nie brać więcej wstydów na klatę.

Jeżeli uznał Pan mój wpis za wartościowy, proszę przelać sobie pieniądze na:
Nr konta - ALIOR BANK: 58 2490 0005 0000 4000 7146 4814 

Jeżeli w społeczeństwie działa instytucja zatarcia winy i kary prawdziwych przestępców, jeżeli politycy już przy następnych wyborach w nosie mają naobiecywane wcześniej wyborcom złote góry, jeżeli ślubne przyrzeczenie składane w kościele ma już tylko walor folklorystyczny, jeżeli proszki, płyny i szampony są skuteczne w 150 procentach i jest ich co sezon o 25% więcej i więcej, to ja nie widzę powodu, żeby przeciętny bloger musiał się tłumaczyć z tego, co sam sobie na blogu naskrobał. Należy nad tym spuścić zasłonę milczenia i dalej robić swoje BEZ zbędnego tłumaczenia się komukolwiek, co tylko aktywuje różne marudy do wylewania swoich teorii w formie kociokwiku, czyli odciąć się asertywnie, apodyktycznie, arbitralnie, niekwestionowanie, pryncypialnie, nagle, może i głupio, ale za to we własnym imieniu ;)

@Krzysztofjaw......Niepotrzebnie Pan tę notkę napisał. Cechą Polaków jest bowiem dzielenie włosa na czworo,pieniactwo i chęć złośliwego dokopania innym.Dziwne,że po tylu latach pisania Pan tego jeszcze nie zauważył.