Odwet Moskwy - Los Angeles 1984 (1)

Sowiecki bojkot igrzysk olimpijskich w Los Angeles w 1984 roku był swoistym rewanżem za amerykański bojkot olimpiady w Moskwie.
 
 
    W 1978 roku MKOl  przyznał Los Angeles prawo organizacji letnich igrzysk olimpijskich w 1984 roku.  Miasto aplikowało o organizację igrzysk zarówno w 1976 roku, jak i cztery lata później, za każdym razem jednak przegrywając.
 
 
      Ewentualność bojkotu igrzysk olimpijskich w Los Angeles zaczęto rozważać w ZSRS od momentu, kiedy Jimmy Carter po raz pierwszy ogłosił swoją intencję zbojkotowania igrzysk w Moskwie w styczniu 1980 roku.  
 
 
     Przewidywano więc , że igrzyska olimpijskie w Los Angeles mogą stać się areną bojkotu sportowego jako swoisty rewanż ze strony Moskwy. Jednak pomimo początkowych sugestii co do możliwości retorsyjnego zbojkotowania igrzysk w USA, sprawa ta przez ponad trzy lata nie była w ogóle poruszana. Co więcej, w 1983 roku, podczas Sesji MKOl w Delhi, Roman Kisielow z sowieckiego NKOl-u zapewniał o przybyciu reprezentacji jego kraju na igrzyska do Stanów Zjednoczonych.
 
 
    Jedynie w sowieckiej prasie podnoszono kwestię niskiego poziomu bezpieczeństwa, dużych odległości między obiektami oraz smogu nad Los Angeles.
 
 
      W dniu 1 września 1983 roku sowiecki myśliwiec zestrzelił południowokoreański samolot pasażerski, który naruszył radziecką przestrzeń powietrzną nad Sachalinem. W katastrofie zginęło  249 pasażerów i 23 członków załogi. Władze ustawodawcze Kalifornii, stanu w którym leży Los Angeles, wydały rezolucję potępiającą Związek Sowiecki. Zawierała ona klauzulę nawołującą do zakazania Związkowi Sowieckiemu uczestniczenia w letnich igrzyskach w 1984 roku. Co prawda, szybko ją unieważniono, jednak ZSRS zareagował wycofaniem swoich sportowców z planowanych w 1983 roku imprez sportowych w Los Angeles.
 
 
     Równocześnie dochodziło do spotkań sowieckich działaczy z organizatorami amerykańskiej olimpiady.  W grudniu 1983 roku delegacja sowiecka złożyła kilkudniową wizytę w Los Angeles. W je trakcie członek sowieckiej delegacji Marat Gramow wyraził swój pozytywny stosunek do igrzysk w 1984 roku oraz uznał, iż nie widzi powodów, dla których miałoby na nich zabraknąć reprezentacji Związku Sowieckiego.
 
 
     W lutym 1984 roku w Sarajewie odbyła się Sesja Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego, która poprzedzała zimowe igrzyska w tym mieście. W jej trakcie sowiecki członek MKOl Konstantin Adrianow zaskoczył wszystkich stwierdzeniem, że komitet organizacyjny igrzysk w Los Angeles wykonał „świetną pracę” oraz że, pomimo faktu, iż Związek Sowiecki „był krytyczny w przeszłości” odnośnie do igrzysk w Los Angeles, obecnie może „pogratulować komitetowi organizacyjnemu”. Większość członków MKOl-u uznało to za deklarację, że sportowców ZSRS nie zabraknie na letnich igrzyskach.
 
 
     Kilka dni później zmarł jednak sowiecki gensek lider Jurij Andropow, a jego miejsce zajął Konstantin Czernienko. Zdarzenia te mogą być postrzegane jako moment przełomowy, jeśli chodzi o stosunek Związku Sowieckiego do kwestii uczestnictwa jego sportowców w igrzyskach w Los Angeles.
 
 
     Na początku kwietnia 1984 roku  w sowieckiej prasie w zaczęła się pojawiać silniejsza niż do tej pory krytyka przygotowań do igrzysk w Los Angeles. Szczególnie duży nacisk kładziono na kwestię bezpieczeństwa sowieckich sportowców. Punktem kulminacyjnym stało się oświadczenie sowieckiego Narodowego Komitetu Olimpijskiego z 9 kwietnia 1984 roku, w którym stwierdzono, że w USA narosła kampania skierowana przeciwko sowieckiemu uczestnictwu w igrzyskach, charakteryzująca się groźbami przemocy fizycznej i prześladowania sportowców reprezentujących ZSRS. Jednocześnie żądano zorganizowania nadzwyczajnego spotkania Komisji Wykonawczej MKOl, aby upewnić się, że Stany Zjednoczone będą przestrzegać norm zawartych w Karcie.
 
 
    W dniu 24 kwietnia 1984 roku w siedzibie MKOl w Lozannie doszło do wspomnianego spotkania Komisji Wykonawczej Komitetu. Stronę organizatorów igrzysk reprezentował Peter Ueberroth, sowiecką zaś Marat Gramow, który niedawno został przewodniczącym radzieckiego Narodowego Komitetu Olimpijskiego oraz ministrem sportu ZSRR. Na konferencji prasowej Gramow powiedział, że pewne problemy, których nie wymienił, wciąż muszą zostać rozwiązane, zanim zapadnie decyzja o udziale Związku Radzieckiego w igrzyskach. Stwierdził również: „Otrzymujemy teraz w Komitecie Olimpijskim wiele deklaracji i listów od rożnych nacjonalistycznych i terrorystycznych grup i organizacji, które nam grożą”.  Spotkanie w Lozannie nie doprowadziło do żadnych decyzji.
 
 
    29 kwietnia 1984 roku Gramow wysłał tajny list do Komitetu Centralnego KPZR, w którym pokreślił, iż  istnieje niebezpieczeństwo stosowania przez antysowieckie organizacje przemocy i zachęcania sowieckich sportowców do przechodzenia na ich stronę. Równocześnie wskazywał, iż „ nieobecność ZSRR i krajów rozwijających się doprowadzi pierwsze „komercyjne igrzyska” do ekonomicznej katastrofy (…) jeśli warunki [bezpieczeństwa] nie zostaną spełnione, wstrzymamy się od udziału”.
 
 
     W następstwie tego 8 maja 1984 roku sowiecki Narodowy Komitet Olimpijski wydał oświadczenie, że nie weźmie udziału w igrzyskach olimpijskich w Los Angeles. Jego przedstawiciele stwierdzali, iż  „W Stanach Zjednoczonych narosła antyradziecka histeria. Ekstremistyczne grupy i ugrupowania rożnego typu, otwarcie starające się stworzyć „niemożliwe do zaakceptowania” warunki pobytu radzieckiej delegacji i występu radzieckich sportowców, zdecydowanie zwiększyły swoją aktywność. (...) Strona amerykańska jednak pokazuje, że nie ma zamiaru zapewnić bezpieczeństwa sportowcom, respektować ich praw i godności ludzkiej oraz tworzyć normalnych warunków przeprowadzania igrzysk. W tych warunkach Narodowy Komitet Olimpijski Związku Radzieckiego jest zmuszony zadeklarować, że uczestnictwo radzieckich sportowców w igrzyskach jest niemożliwe”.
 
 
     Pomimo, iż formalną decyzję podjął NKOl.,  to  rozstrzygający dokument podpisał sekretarz generalny  Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii Związku Sowieckiego Konstantin Czernienko. Decyzja  miała zapaść zatem na Kremlu, a nie  w formalnie władnym decydować w tej sprawie Narodowym Komitecie Olimpijskim.
 
 
     W dniu, w którym  sowiecki NKOl wydał oświadczenie o bojkocie igrzysk, a więc 8 maja 1984 roku, prezydent USA Ronald Reagan przekazał przewodniczącemu MKOl Juanowi Antonio Samaranchowi list z zapewnieniami, że Stany Zjednoczone będą stosować się do wszystkich zasad Karty Olimpijskiej oraz że bezpieczeństwo sowieckich sportowców i działaczy będzie w pełni zapewnione. Przewodniczący MKOl, prawdopodobnie licząc na zmianę decyzji władz ZSRS, pragnął osobiście wręczyć list Czernience. Podczas pobytu w Moskwie 30 maja 1984 roku nie został przyjęty ani przez Czernienkę ani przez szefa sowieckiej dyplomacji Gromykę. Przyjął go jedynie Marat Gramow.  Wizyta delegacji MKOl-u zakończyła się więc fiaskiem.
 
 
CDN.
 
 
 

Forum jest miejscem wymiany opinii użytkowników, myśli, informacji, komentarzy, nawiązywania kontaktów i rodzenia się inicjatyw. Dlatego eliminowane będą wszelkie wpisy wielokrotne, zawierające wulgarne słowa i wyrażenia, groźby karalne, obrzucanie się obelgami, obrażanie forumowiczów, członków redakcji i innych osób. Bezwzględnie będziemy zwalczali trollowanie, wszczynanie awantur i prowokowanie. Jeśli czyjaś opinia nie została dopuszczona, to znaczy, że zaliczona została do jednej z wymienionych kategorii. Jednocześnie podkreślamy, iż rozumiemy, że nasze środowisko chce mieć miejsce odreagowywania wielu lat poniżania i ciągłej nagonki na nas przez obóz "miłości", ale nie upoważnia to do stosowania wulgarnego języka. Dopuszczalna jest natomiast nawet najostrzejsza krytyka, ale bez wycieczek osobistych.

Komentarze

Obrazek użytkownika u2

06-06-2022 [10:40] - u2 | Link:

Kilka dni później zmarł jednak sowiecki gensek lider Jurij Andropow, a jego miejsce zajął Konstantin Czernienko.

Pamietam. Umierali jeden po drugim. Gerontokracja zagrażająca całemu cywilizowanemu światu. Obecnie nie jest inaczej :-)