Witaj: Niezalogowany | LOGOWANIE | REJESTRACJA
Zarejestrowane aborcje na świecie w okresie od 1922-2012 - co najmniej miliard zabitych dzieci.
Wysłane przez sigma w 06-05-2012 [09:59]
Summary of Registered Abortions Worldwide, through April 2010
http://dakowski.pl//index.php?...
http://www.johnstonsarchive.ne...
compiled by Wm. Robert Johnston last updated 9 May 2010
WORLD TOTAL 1922-2009 14,845,600 949,479,780
________________________________________________________________
kraj okres ostatnia liczba ilość aborcji
aborcji roczna w sumie do IV.2012
Albania 1975-2008 8,335 661,768
Armenia 1992-2008 12,469 322,422
Australia 1970-2007* 71,848 1,927,394
Austria 1960-2000 2,380 613,974
Azerbejdżan 1992-2008 25,256 443,714
Bahrain 1997-2002 1,749 22,907
Bangladesh 2000 119,600 1,235,866
Białoruś 1992-2008 42,197 2,205,064
Belgia 1979-2007 18,033 455,892
Bosnia i Herzegovina 2001 1,201 289,661
Bulgaria 1953-2008 36,593 5,717,513
Canada 1970-2006 91,377 3,218,937
Chile 1986-1991 67 1,509
Taiwan 1967-1999 42,282 1,150,193
Chiny 1971-2007 7,632,530 325,061,400
Kostaryka 1995-2005 7,974 129,809
Chorwacja 1992-2008 8,925 290,288
Kuba 1968-2007 66,008 4,824,581
Czechy 1993-2008 25,760 642,940
Czechosłowacja 1953-1992 0 3,676,501
Dania 1939-2006 15,053 871,730
Dominikana 1995-2005 29,167 399,635
NRD 1948-1989 0 1,744,200
Estonia 1992-2008 8,420 286,726
Finlandia 1951-2008 10,423 646,309
Francja 1936-2007 213,382 6,879,814
Gruzja 1992-2008 22,062 471,187
Niemcy 1944-2009 110,694 3,762,743
Grecja 1970-2005 16,495 454,918
Grenlandia 1967-2007 887 28,272
Guadeloupe 1976-2007 4,535 102,594
Hong Kong 1973-2005 14,190 574,001
Węgry 1949-2008 44,089 6,089,325
Islandia 1960-2008 955 28,179
Indie 1972-2004* 699,298 20,581,466
Israel 1979-2008 19,598 565,274
Włochy 1978-2008 121,406 5,195,506
Japonia 1949-2005 289,127 48,055,308
Kazakhstan 1992-2008 123,992 3,092,185
South Korea 1961-1999 212,300 16,481,516
Kyrgyzstan 1992-2008 20,800 537,404
Łotwa 1992-2008 10,425 349,608
Litwa 1992-2008 9,031 357,200
Macedonia 1992-2008 5,900 192,297
Martinique 1976-2007 2,458 71,773
Meksyk 1995-2003* 3,486 47,988
Mołdawia 1992-2008 15,900 575,626
Mongolia 1984-2008 10,688 378,492
Holandia 1970-2007 33,148 1,489,630
New Zealand 1964-2008 17,940 419,760
Norwegia 1954-2008 16,054 631,458
Polska 1955-2007 328 6,384,951
Portugalia 1984-2009 19,572 60,316
Puerto Rico 1991-2006 5,538 252,597
Katar 1995-2005 169 2,071
Rumunia 1958-2008 127,909 22,327,215
Rosja 1992-2008 1,385,600 40,015,608
Serbia 1992-2008 50,804 1,161,470
Singapore 1970-2008 12,222 590,646
Słowacja 1993-2008 18,452 443,111
Słowenia 1992-2008 4,946 150,497
South Africa 1975-2006* 83,913 916,049
Hiszpania 1941-2008 115,812 2,636,400
Szwecja 1939-2008 38,053 1,444,197
Szwajcaria 1966-2008 10,848 623,003
Tadżykistan 1992-2007 18,989 459,928
Tunisia 1965-2008 18,500 714,130
Turcja 1993-2008 270,187 4,311,710
Turkmenistan 1992-2008 12,686 414,847
ZSRR 1922-1991 0 291,088,190
Ukraina 1992-2008 143,498 8,430,172
Wielka Brytania 1958-2008 215,975 7,515,773
USA 1926-2004* 1,222,100 52,301,056
Uzbekistan 1992-2008 39,977 1,438,726
Venezuela 1968 3,085 130,598
Wietnam 1976-2000 688,029 25,454,019
Jugosławia 1955-1991 0 5,396,261
_____________________________________________________________________
WORLD TOTAL 1922-2009 14,845,600 949,479,780
Komentarze
06-05-2012 [12:16] - synergia 2010 (niezweryfikowany) | Link: Jeżeli...
...zabija się najbardziej bezbronnych, całkowicie uzależnionych od woli i opieki drugiego człowieka, to nasza "jaśnie oświecona" cywilizacja służy Złu i tak naprawdę jest cywilizacją śmierci. Cały świat jest tym przeżarty. Dodajmy do tego ofiary wojen, porachunków, wypadków, grabieży, zamachów, biedy, głodu, chorych ideologii... Dobry Boże! Jak z nami wytrzymujesz?!
06-05-2012 [13:12] - sigma | Link: synergia 2010 (not verified) on 06/05/2012 - 12:16
Szukam cały czas jakichś danych na temat ilości zamrożonych zarodków w ramach procedury in vitro. Po 30 latach ta zbrodnia musi już też iść w miliony.
06-05-2012 [13:14] - gość (niezweryfikowany) | Link: Piekielny protokół
http://gosc.pl/doc/1117116.Pie...
Piekielny protokół
W Holandii rocznie uśmierca się 600 chorych dzieci. Na życzenie rodziców i zgodnie z prawem
Piekielny protokół east news/Herman Wouters Dr Eduard Verhagen był pomysłodawcą protokołu z Groningen, który daje lekarzom prawo do dzieciobójstwa w Holandii
Dwoje etyków przekonywało niedawno świat do zabijania noworodków. Tekst Alberto Giubilianiego z Uniwersytetu w Mediolanie oraz Franceski Minervy z Uniwersytetu w Melbourne, który ukazał się w prestiżowym czasopismie etyków „Journal of Medical Ethics”, wywołał przerażenie. Postulowanie, że zabijanie noworodków powinno być dopuszczalne, przywołuje jednoznaczne skojarzenia i odsyła, jeśli nie do odległej Sparty, gdzie noworodki zrzucano ze skały, to do bliższych nam czasów Holokaustu. To porównanie oburza etyków – naziści zabijali dzieci wbrew woli rodziców (z wyjątkiem pierwszej eutanazji dokonanej na chorym dziecku, na życzenie p. Knauer, przez lekarza Fuehrera w 1938 r.), a my mówimy o zabijaniu zgodnie z wolą matek i ojców. Na etyków posypała się lawina pogróżek. Odpowiedzieli: „Jesteśmy zdziwieni taką reakcją, przecież noworodki zabija się już w niektórych krajach, i to zgodnie z prawem”. To niestety prawda. Dzieciobójstwo, definiowane jako eutanazja dzieci, jest faktem w Holandii, Wielkiej Brytanii i Belgii. Kraje te ratyfikowały tzw. protokół z Groningen, który daje moralne przyzwolenie na zabijanie noworodków.
Cyrograf diabła
Wszystko zaczęło się w Holandii w latach 80. ub. wieku, kiedy do prasy przeciekły informacje o pierwszych przypadkach eutanazji na życzenie pacjentów. W 2001 r. nowelizacji uległ kodeks karny. Art. 293 i 294 przewidują nadal kary za wspomaganie samobójstwa, ale nie wobec lekarzy. Czyn „nie jest karalny, jeśli popełniony został przez lekarza, który zastosował się do wymagań troskliwej staranności i zawiadomił o swym czynie lekarza patologa zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o chowaniu zmarłych”. Assisted Suicide Act dotycząca eutanazji u osób dorosłych, powyżej 16. roku życia, w terminalnych stanach, po ich wyraźnej zgodzie, weszła w życie 1 kwietnia 2002 r. Od tego czasu w Holandii rejestruje się 1950 przypadków eutanazji rocznie.
Jak się ma do tego zabijanie noworodków? Debata na ten temat toczyła się równolegle w Holandii. Tamtejszy znany neonatolog Versluys postawił pytanie: „Skoro kończymy życie dorosłych cierpiących, dlaczego nie możemy uśmiercać noworodków nierokujących przeżycia?”. Versluys powołał grupę roboczą, która w 1987 r. wypracowała wytyczne dla szpitali klinicznych o wstrzymywaniu czynności podtrzymujących życie u chorych noworodków. Pięć lat później powstał roboczy dokument sygnowany przez Holenderskie Stowarzyszenie Pediatryczne. Określono w nim kryteria kwalifikujące dzieci do podania środków przyspieszających zgon. Są nimi: cierpienie, ból, brak szans na przeżycie dziecka, przewidywana zależność od aparatury medycznej. Wymagana jest tu zgoda rodziców na zabicie („uśmiercenie”) dziecka.
Wytyczne te stały w sprzeczności z kodeksem karnym. Nie kwalifikowały się też jako działania eutanazyjne (do wykonania eutanazji potrzebna była zgoda pacjenta, noworodek takiej zgody wydać nie mógł). Mimo to pierwszych aktów uśmiercania dzieci dokonano w latach 90. Zabito noworodka z rozszczepem kręgosłupa oraz dziecko urodzone z trisomią 13 (ta wada genetyczna prowadzi do anomalii w budowie ciała i narządów wewnętrznych). Przypadki zgłoszono do prokuratury, która uniewinniła lekarzy. „Sąd zgodził się, że lekarze musieli wybrać między obowiązkiem utrzymania przy życiu a obowiązkiem skrócenia cierpienia (i zakończenia życia dziecka). Wybór zakończenia życia dziecka uznali za usprawiedliwiony, bo nie było alternatywy” – pisze dr Eduard Verhagen w prestiżowym czasopiśmie pediatrycznym „Pediatrics”. Verhagen, naukowiec i dyrektor szpitala przy University Medical Center w holenderskim mieście Groningen, był pomysłodawcą późniejszego protokołu z Groningen. Co ciekawe, powstał on przy współpracy z prokuraturą z Groningen… Na jego mocy przeprowadzono ocenę 22 przypadków zabicia chorych dzieci w latach 1997 i 2004 i uniewinniono dokonujących zabójstwa lekarzy. Dotyczyły one noworodków z rozszczepem kręgosłupa i wodogłowiem. We wszystkich sprawach zgodę, a w 17 wręcz żądanie uśmiercenia dzieci wyrazili ich rodzice.
Licencja na zabijanie
Protokół z Groningen stał się dla Rady Europy twardym orzechem do zgryzienia. Ze stenogramów z posiedzeń RE wynika, że nad kwestią tą pochylono się raz, przy okazji debaty o eutanazji. Zakończyło się na upomnieniu Holandii… Niestety, w ślady Niderlandczyków poszli Belgowie i Brytyjczycy. W Europie więc uśmierca się noworodki z ciężkimi uszkodzeniami genetycznymi i diagnozą nierokującą wyzdrowienia – to tzw. pierwsza grupa dzieci, które w ocenie pediatry umrą w krótkim czasie mimo zastosowania terapii. Grupa druga to dzieci, które co prawda mogłyby przeżyć, ale których jakość życia w wyniku terapii będzie niska (np. dzieci z ciężkimi nabytymi uszkodzeniami neurologicznymi). Grupa trzecia to mali pacjenci, których diagnoza „nie jest obiecująca”. Nie wymagają intensywnej terapii, ale ich cierpienie jest intensywne i „gdyby znać finalny efekt terapii, nie podjęłoby się jej”. To uzasadnienie Verhagena i kryteria podziału dzieci kwalifikujących się do uśmiercenia zawarte w protokole z Groningen. Pediatra pisze, że „nie ma etycznych dylematów związanych z zaprzestaniem terapii u tych grup pacjentów”. Ciekawe, że protokół definitywnie potępia „aktywne zakończenie życia” dziecka zdrowego i kwalifikuje je jako przestępstwo. Jest tu też definicja cierpienia – to „subiektywne uczucie” dorosłych i dzieci, którego „nie można mierzyć obiektywnie”. Dziecko informuje o „nieznośnym” i „ogromnym” cierpieniu, płacząc, zwijając się, przez wzrost ciśnienia krwi. I to, zdaniem Holendrów, jest powód do zabicia, bo „obniża jakość życia”. Na 200 tys. urodzonych dzieci w Niderlandach każdego roku tysiąc umiera w ciągu pierwszego roku życia. Aż 600 z nich kończy życie po decyzji lekarzy zgodnej z protokołem z Groningen. Dane są rejestrowane, każdy przypadek zgonu (w tym eutanazji) bowiem musi być zgłoszony przez lekarza. Biegły sądowy musi dokonać oględzin ciała, sprawę przekazać do Prokuratury Generalnej. Ta ze względu na protokół z Groningen śledztwo zwykle umarza.
Granice
„Posiadanie dziecka chorego może być destrukcyjne dla matki i rodzeństwa tego dziecka” – napisali etycy w „Journal of Medical Ethics”. Jak widać na przykładzie Holandii, to destrukcyjne myślenie dawno już znalazło zastosowanie praktyczne. Autorzy, Giubiliani i Minerva, są uczniami niejakiego prof. Petera Singera, etyka australijskiego. Singer twierdzi, że noworodki nie mają statusu osoby, za moralne uważa przyzwolenie na eutanazję. Swoje teorie propaguje od wczesnych lat 70. Z jego podręczników uczą się m.in. studenci na Uniwersytecie Warszawskim, który wydał książkę Singera w 2007r. To m.in. na jego badania i filozofię powołują się pediatrzy holenderscy. Dzieciobójstwo jest konsekwencją przyznania sobie prawa do decydowania o początku i końcu życia człowieka. Są granice, których się nie przekracza.