Totalni buce czyli omnipotentni impotenci

Gdyby nie to, że opozycja zaczęła wieszczyć klęskę zjednoczonej prawicy i straszyć in gremio rządzących trybunałem stanu, a w porywach kazamatami, zaraz po wyborach, wykwity jej elokwencji w ostatnich tygodniach uznałbym za symptom porażenia słonecznego. Przypuszczam wszak, że w tym szaleństwie jest metoda. Ba, kilku najzacieklejszych harcowników zaczadzonych oparami absurdu z szaleństwa właśnie uczyniło metodę. Czy jednak dopuszczanie do publicznych występów pacjenta, który nie panuje nad swą chorobliwą nienawiścią jest jeszcze przejawem bezpardonowej walki politycznej czy też powrotem do czasów, gdy osobników z deficytami psychicznymi pokazywano na jarmarkach? Co na takie praktyki obrońcy praw człowieka? Panie rzeczniku Bodnar, do roboty!
Oczywiście skrajne kliniczne przypadki można policzyć na palcach, chociaż głowy bym nie dał. W publicznym obiegu dominują butni buce, przaśne wersje kabotynów i kabotynek naturalnie. W kółko, do znudzenia powtarzają swój ubożuchny repertuar gróźb i obelg pod adresem prawicy. Klony Papkina? Ależ gdzie tam. Ten facet był przynajmniej zabawny. Zaś oni(i one) co najwyżej
z pychą Stefka Burczymuchy i jego kumpeli Samochwały puszą się niczym zwycięzcy wszystkich nadchodzących wyborów, wszechwładni absolutni. Każdy na wyprzódki śmieszy, tumani, przestrasza. Niektórzy przy okazji zapluwają się i ciśnienie skacze im na wyżyny, gdzie czyha jasny szlag.
Przypuszczam na przykład, że Ireneuszowi Krzemińskiemu, jeśli przez niedopatrzenie rychtowników nawałnicy propagandowej trafi on przed kamerą na wytrawnego polemistę, stacja zapewnia na zapleczu najmarniej ratownika medycznego. Buce typu Arłukowicz czy Sadurski są bardziej odporni. Do skoku ciśnienia nie zawsze zresztą jest potrzebny twardy oponent. Andrzeja Celińskiego spacyfikowali swoi.
Przyznam, że czasami zazdroszczę niektórym Burczymuchom. Walą prosto z mostu, a pisząc bez eufemizmu, jak chory w kubeł. Nie muszą pilnować ani języka, ani sensu, ani ładu, ani składu. Im ich pozycja polityczna i IQ są bliższe zeru, tym pyskują z większym animuszem. Istni omnipotentni impotenci, że użyję stosownego oksymoronu. Początkowo przypuszczałem, że usiłują się zdefekować jadem, nim wybory pozbawią ich nadziei. Ale wielu złudzenia straciło już dawno. I pro(a)gresywnej awangardzie pozostał jedynie złowieszczy skowyt.
Tylko czemu, do kroćset, większość ich prawicowych oponentów nie odpłaca im pięknym za nadobne?! Rzecz nie w tym oczywiście, by także pyszczyli bez sensu. Niechże wszak bełkot ośmieszają ironią, zamiast sążnistej argumentacji właściwej w dobrym towarzystwie niechaj ripostują zwischenrufami wchodzącymi w pięty… A przede wszystkim niech nie przerywają groteskowego słowotoku rozmaitych pyskatek i dziamgotów. Bo nic tak nie obnaża myślowej pustoty, jak wielość słów.
Nie wierzę, że wśród zwolenników dobrej zmiany brak ludzi błyskotliwych. A vista mógłbym wskazać kilkanaście osób fechtujących jak sam Wołodyjowski. Tymczasem większość prawicowych frontmenów usiłuje nawiązywać z bucami dialog wedle prawideł klasycznej erystyki. Zapewne tak zostali ustawieni przez doradców personalnych. A sądziłem, że trochę znam się na tym fachu.
W ogóle coraz częściej zdumiewa mnie bezradność pijarowców dobrej zmiany wobec harców opozycyjnych cwaniaczków. I tak, moim zdaniem, policja nie jest najlepszym antidotum na tak zwanych Obywateli RP, precyzyjnie wyszkolonych w dywersji niby biernego oporu(widać sznyt fachowców starej szkoły). Ciekawe jak ci podstarzali pacyfiści zareagowaliby na zaporę utworzoną z szeregów
młodych uśmiechniętych ludzi splecionych ramionami, którzy tworząc tak zwaną falę śpiewaliby pogodne piosenki? Bardowie, pora zacząć tworzyć okolicznościowy repertuar!
A jeśli jakieś zacne obywatelki kładłyby się na trasie marszu patriotycznego, wolontariusze mogliby wręczać im kocyki, żeby się starsze panie nie przeziębiły…
Albo zamieszanie z koszulkami z napisem: konstytucja. Zanim ulicznych stylistów nie znudzi, jak każdy przesyt, ubieranie wszystkiego co popadnie w fatałaszki, chętnie zobaczyłbym parę prezydencką w takich tiszertach. Kopirajterzy normalnej Polski, uruchomcie wyobraźnię. Niechże obok słusznych, wzniosłych Bogoojczyźnianych haseł pojawią się dowcipne grepsy biało-czerwonej alternatywy, wcale nie gorsze od tych pomarańczowej sprzed lat. Sądzę, że major Frydrych wciąż mógłby służyć radą…
Czarny prawicowy pijar też leży odłogiem. A przecież na przykład na tojtojkach można by wieszać loga KOD, Obywateli i takich tam szlachetnych organizacji… Z ostrożności procesowej nie rozwijam tematu.
 
Sekator
 
PS.

- Ani słowem nie wspomniałeś o Sądzie Najwyższym - marudzi mój komputer. - I jakiego wyroku spodziewasz się w luksemburskim trybunale?
- Ja się nie spodziewam, ja wiem jaki będzie wyrok - Macham ręką.