Wyznania zboczeńca

Pierwszą ofiarę zdybałem przy windzie. Rycząca czterdziestka w legginsach, modelowa ilustracja powiedzenia, że matkę oszukasz, ojca oszukasz, ale legginsów nie zdołasz. Szybko odwróciłem wzrok od newralgicznego rejonu. Dama dostrzegła jednak moje obsceniczne zachowanie. Na szczęście(cha! Cha!) nadjechała winda.
- Pani pozwoli - gestem wskazałem wnętrze.
- No, wie pan, w windzie! - spojrzała na mnie wzrokiem feministycznej bojówkarki. Nawet nie próbowałem wejść wraz z nią. Dla pełnego bezpieczeństwa pobiegłem na 10 piętro schodami.
Drugą nieszczęśnicę dopadłem w banku. Nerwowo grzebała w przepastnej torbie szukając zapewne długopisu, bo przed nią na stoliku leżał jakiś blankiet do wypełnienia.
- Służę pani swoim długopisem - uśmiechnąłem się sięgając do saszetki przytroczonej do paska od spodni. Zapewne specyficznie zinterpretowała mój ruch, bo narobiła wrzasku.
Potem było już tylko gorzej. Zażegnując drobne nieporozumienie biznesowe zwróciłem się do kontrahentki: - Tuszę, że teraz nasze stosunki będą układać się znakomicie.
Porywcza niewiasta nie dość, że wzięła moje słowa niemal za gwałt, to w dodatku staropolskie „tuszę” potraktowała jako przytyk do swej nadwagi. A ja brnąłem nadal.
- W każdym razie postaram się dotrzymać pani kroku…
- No nie, tego już za wiele! Wara panu od mego…
Końcówka nie chciała jej przejść przez gardło. Cóż za pornograficzne zdanie wymodziłem! W takim dewiancie jak ja budzi totalną lubieżność.
Na ulicy spotkałem koleżankę, która przegrała ze mną niedawno drobny zakład. Twierdziła mianowicie, że KOD zamierza zbudować ołtarz polowy i swe dreptanie rozpoczynać, niczym Jagiełło pod Grunwaldem, od mszy. A tymczasem piechurzy planują wznieść kapliczkę dla prezesa Rzepińskiego.
- Dobra - przyznała koleżanka. - Twoje na wierzchu… Chciałam powiedzieć, że miałeś rację
- zmitygowała się speszona. – Mogę postawić ci kawę.
- Nie pijam kawy, ale możesz postawić mi loda.
- Czy ja przypominam doktor Ewę! – prychnęła wściekła. Pokazała mi faka i zniknęła w tłumie.
 
Wszystkich seksistowskich zbrodni, których dopuściłem się tego dnia, wyliczyć nie zdołam. Wszak los już mnie częściowo ukarał. Gdy zagadałem do handlarki na bazarze, że ma dorodne melony, walnęła mnie wielkimi szczypcami do wyciągania małosolnych z beczki, wrzeszcząc: - Wara ci zboku od moich melonów, a na straganie leżą kabaczki!
Dłużej już nie mogłem znosić swej niegodziwości, dlatego dobrowolnie stawiłem się przed obliczem pani prokurator. Pomyślałem, że być może moja skrucha zmniejszy choć o ułamek promila owe 90 procent molestowanych Polek.
- Twierdzicie więc obywatelu, że aż 90 procent kobiet w Polsce jest molestowanych seksualnie? – z lekkim niedowierzaniem spytała pani prokurator.
- Co tam ja – odparłem skromnie. Te dane pochodzą z wiarygodnego do bólu raportu czujnych feministek.
Pani prokurator zerwała się z fotela i stanęła przede mną w wyzywającej pozie.
- Proszę szczerze zeznać, czego mi, do stu paragrafów, brakuje, że nikt nigdy nie próbował mnie molestować choćby wzrokiem, nie wspominając o full kontakcie?! Jak wszystkie, to wszystkie, do kroćset! W czym ja jestem gorsza od babci z karocy?!
- Jeśli pani na tym zależy - chrząknąłem, - to ja…
- Wyłącznie w celu operacyjnym, żeby się wczuć w sytuacje ofiar – zapewniła bez przekonania.
Przeorałem ją od stóp do głów obleśnym spojrzeniem. A co mi tam, jeden czyn lubieżny więcej, jeden mniej.
 
 
Sekator
 
 
PS.
 
- I co, postawiła ci zarzuty? - mój komputer aż pokraśniał z emocji.
- Tym razem nie, bo przyznałem się dobrowolnie, a żadna ofiara jeszcze na mnie nie doniosła.