Jeszcze Europa czy już prywatne Superpaństwo?

Tym razem Rada Europy usiłuje nam odwołać rząd PiS. Zajadłość europejskich gremiów w niszczeniu naszej demokracji jest tak wielka, że nawet wyjątkowa brutalność antyorbanowskiej kampanii blednie w porównaniu z regularną wojną wypowiedzianą Polsce. Zmobilizowano przeciw nam wszelkie brukselskie i strasburskie instytucje, których znudzeni urzędnicy wreszcie mogą udawać, że nie są pasożytami; po raz kolejny animowano europejskich putinowców, genderowców, transseksualistów i różnej maści celebrytów. Dla tzw. „standardów unijnych” okazujemy się takim zagrożeniem, że w obronie tych „standardów” przystąpili do walki z nami poprawni politycznie idioci z całego świata. Trudno nie zadać sobie pytania, czy ta animacja, ta mobilizacja, ta dyspozycyjność tłumu kretynów czujących się w obowiązku napluć na Polskę jest tylko efektem degeneracji „elit”, czy też degeneracja „elit” sięga tak daleko, jak głęboko owe „elity” siedzą w kieszeniach rekinów finansjery.

Zadajmy sobie pytanie, w co tak naprawdę weszliśmy (nie chcę używać bardziej dosadnych określeń) w 2004 roku. Głosowaliśmy za wstąpieniem do unii suwerennych państw, mając nadzieję, że regulacje prawne UE pomogą nam uporać się z bezprawiem pozostawionym przez system PRL. I co się okazuje? Pierwszy samodzielny patriotyczny rząd w Polsce, po tylu latach realnego postkomunizmu dokonujący wreszcie niezbędnych dla wyjścia z tego systemu zmian, traktowany jest w UE jak jakiś faszystowski reżim, zagrażający bezpieczeństwu całego kontynentu. To ja pytam – czy Europa w obecnym kształcie jest suwerenna? Czym w istocie jest dzisiejsza Unia Europejska? Organizacją służącą rozwojowi i bezpieczeństwu Europy? Czy nadzorcą pilnującym, żeby żadne z europejskich państw nie wyzwoliło się z zależności, które nam wszystkim narzucono jako „poprawność polityczną”, a które w istocie są czymś szalenie dla Europy groźnym, nie mającym niczego wspólnego z jakąkolwiek poprawnością, zamieniającym Europejczyków (wszystkich!) w niewolnicze plemiona, a ich kraje w rezerwaty dla tubylców, które mogą być zarządzane tylko przez odgórnie wyznaczone, tyleż zachłanne, co pozbawione wszelkich skrupułów  „elity”? I dalej – na czyich usługach jest ten nadzorca  (nie żaden Hitler przecież, nie żaden Stalin!), że tak bezwzględnie i bezrefleksyjnie niszczy europejską tożsamość?
Komu i do czego byli potrzebni islamiści, że zalano nimi Europę? Czy chodziło o siłę roboczą, czy o to, że tzw. „uchodźcy” nie mają w Europie niczego do stracenia i w każdej chwili można ich wykorzystać jako bezlitosną armię? Czy chodzi o zastraszenie narodów europejskich? Czy te miliony obcych kulturowo ludzi mają być istotnym elementem jakiegoś monstrualnego szantażu? W czyim interesie?  
Co się stało z wyborami prezydenckimi w Austrii? W niektórych okręgach frekwencja osiągnęła 600 procent – i cisza! Żadna instytucja unijna nie protestuje. Frekwencja 600 procent w wyborach prezydenckich okazuje się być zgodna ze standardami KE, RE, OBWE, KW i setki innych „strzegących demokracji i przestrzegania praworządności” grup wpływu, jeśli dzięki temu „wybór” został dokonany właściwie. Czyli pod dyktando.
 Austriacy najwyraźniej nie słyszeli o polskim Ruchu Kontroli Wyborów. A czas byłby najwyższy na jego stworzenie. W każdym z europejskich państw. Niewykluczone bowiem, że ewidentne fałszerstwa podczas ostatnich wyborów samorządowych w Polsce były elementem systemu i tylko typowe dla ekipy PO-PSL partactwo wynikające z niebywałej zachłanności i lekceważenia obywateli sprawiło, że wszelkie pozory demokratycznego państwa prawa wtedy właśnie runęły, a oszukane społeczeństwo się zbuntowało. Zbuntowało się tak skutecznie, że odsłoniło nie tylko całą nikczemność płatnych antypolskich „elit”, ale także twarze ludzi tkwiących dotychczas w komforcie względnej anonimowości; ludzi, dla których antypolskie „elity” są tylko początkiem łańcucha pokarmowego, czyli pionkami w grze o władzę absolutną.
Tylko w takim kontekście zrozumiałe stają się konwulsje „opozycji totalnej”, przez wielu postrzegane jako objaw chorobowy. To nie choroba. To cyrograf.
Przywykliśmy uważać, że atak instytucji unijnych na nasz kraj spowodowany jest setkami donosów, jakie była koalicja rządząca wysyła i zawozi do Brukseli. Bezpośrednio - tak. Ale nie według schematu donos - reakcja. Niewolników kupuje się nie po to, żeby im służyć. O wiele bardziej prawdopodobny jest inny schemat: zapotrzebowanie – zlecenie - donos – reakcja. Każde z tych ogniw – to konkretne instytucje i konkretni ludzie. Ten łańcuszek za rządów PO-PSL wyglądał trochę inaczej. Miał tylko trzy ogniwa. Zapotrzebowanie – zlecenie - wykonanie. Czy można się dziwić, że zleceniodawca za wszelką cenę chce usunąć rząd Prawa i Sprawiedliwości, który uniemożliwia mu realizację zapotrzebowania? Który nie przyjmuje zleceń?
 
Coraz częściej pojawiające się nazwisko sponsora różnych antypolskich przedsięwzięć nie budzi zaskoczenia. O ogromnym wpływie tego człowieka na światową politykę pisano od dawna. Pan S. nie jest altruistą.