Św. Walenty i Walentyna Tierieszkowa

Od samego rana media mainstreamowe zapamiętale przypominają o dzisiejszym „Święcie Zakochanych” i nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie wyczuwalna chęć wyraźnie nadgorliwego propagowania tego święta.

Nie mam nic przeciwko dniu św. Walentego. Niech się ludzie, szczególnie młodzi bawią i kochają. Nie przeszkadza mi, że to nie polska tradycja, a także, iż święto to przypada w poście, bo czasy się na szczęście zmieniły i Kościół z ascetyczną wstrzemięźliwością także poluzował.

Ale drażni mnie kształtująca poczucie estetyki ludzi młodych komercyjno tandetna oprawa tych miłosnych bachanaliów, a dokładniej mówiąc towarzyszące temu świętu wszechobecne gadżetowe koszmarki – te wszystkie straszące w telewizyjnych reklamach, na Facebooku i wystawach sklepowych słodkości i anty-estetyczne ołtarzyki i laurki z czerwonymi serduszkami przypominające mi gazetki ścienne z okresu, kiedy chodziłem do szkoły w czasach, jak widać nie do końca minionych. Tak samo pretensjonalna narracja, stylistyka, liternictwo i nachalny przekaz.

Dziś od samego rana męczyła mnie myśl, że to dzisiejsze święto z czymś mi się kojarzy. Aż mnie raptem olśniło, że te walentynki kojarzą mi się nie tyle ze św. Walentym, co z towarzyszką Walentyną – vide:

https://www.youtube.com/watch?...

Wtedy też było radośnie i wesoło.  Tylko gadżety trochę inne, bo na wystawach straszyły portrety Tiereszkowej, rakiety z napisem CCCP i najnowsze modele radzieckich sputników.

Krzysztof Pasierbiewicz (em. nauczyciel akademicki)