PRAWO DO SPRAWIEDLIWOŚCI

Kto się dopatrzył i gdzie felerka,
Żeby się pozbyć Mastalerka?

Każdemu, kto chce zatryumfować w jakiejkolwiek dziedzinie, powinno służyć za motto proste ale celne polskie powiedzenie ‘być ponad to’. Ponad małostkowe intrygi, ponad osobiste urazy, a zatem ponad własne ludzkie słabości. Katorga!

Może i tak, ale bez alternatywy. Bo taka zarówno szlachetna jak i pożyteczna umiejętność to – zaprawdę – niemal unikalny duet. Więc też pasuje jak ulał do przywódcy partii, która sięga po zwycięstwo. 

Komu kadzą?
Pan premier Jarosław Kaczyński, wraz ze swym św. pamięci bratem, założył Prawo i Sprawiedliwość. Mimo to, partia ta nie należy tylko do niego. Należy do wszystkich jej członków, a także – i proszę tego nie bagatelizować – do jej wyborców, sojuszników i sympatyków. Należy do nas.   

A zatem nasza ocena skuteczności takiego czy innego aktywisty nie może być ignorowana. Jak pokazała spektakularna klęska wyborcza rozłamowców, którzy przejechali się i na PJN-ie i na Sol-Pol-sce, głosujemy – i oby tak dalej – nie na jakichś uzurpatorskich idoli z nadmuchanym ego, tylko na partię, której program i ideologia zgadza się w dużym stopniu z naszymi własnymi poglądami. Ale jednocześnie opinię o partii wyrabiamy sobie na podstawie poczynań jej działaczy.

Marcin Mastalerek przekonał nas do siebie. Jest inteligentny, lojalny, energiczny i elokwentny. Z tego co czytam, to on (między innymi) zadbał o to, by wyeksponować kulturę i klasę Andrzeja Dudy – dwie zalety, które podbiły serca wyborców, w jakże wyrazistym kontraście do toporności dwóch głównych kontr-kandydatów podczas czerwcowej rozgrywki o urząd Prezydenta RP. Tego nie powinno zniweczyć żadne widzimisię, choćby i lidera, założyciela i autorytetu moralnego partii. Bo jeśli ktoś w jego otoczeniu potrafi odczytać nastroje społeczne lepiej niż on sam, to nie ma tu miejsca na fochy i obrazy. Trzeba to przyjąć godnie do wiadomości i skorygować własne stanowisko.  

Od rozróby do zguby
Oczywiście, nawet najlepszym strategom mogą zdarzyć się wpadki. Przypomnijmy Napoleona, którego wyrok śmierci na księcia d’Enghien (oskarżonego o udział w pro-brytyjskim spisku; 1804) zainspirował jedną z najsłynniejszych w świecie sentencji (autorstwa napoleońskiego ministra spraw wewnętrznych, Josepha Fouché): ‘To gorsze niż zbrodnia; to błąd’.
I fakt, że w tymże przypadku nie przeszkodziło to Napoleonowi ukoronować się w pięć lat później cesarzem Francuzów, nie daje liderowi PiS-u żadnej gwarancji bezkarności. Czasy się zmieniły, sytuacja Jarosława Kaczyńskiego nieporównywalna do ówczesnej pozycji Napoleona…

Przywódca każdej partii ma pewnie prawo, by podejmować ostateczne decyzje w sprawie list wyborczych. Ale partia, która ma w nazwie również sprawiedliwość, musi dbać wyjątkowo o swą reputację w tym przedmiocie. Pomimo mojej ogromnej sympatii do czołowego polityka PiS-u (który kompletnie zakasował swoim zmysłem politycznym ‘lum/p/inarzy’ III-ciej RP, nie mogę być wobec niego bezkrytyczna: Jarosław Kaczyński jest wyjątkowo podatny na przedwyborcze gafy. A żeby zrzucić z siebie tę swoistą klątwę, musi ją sobie uświadomić. I znowu może tu pomóc ludowe porzekadło: po kiego licha szukać dziury w całym?

Czytaj: kontrowersje budzą awersje. Dlaczego? Dlatego że partia, która robi wrażenie jakby istniała dla własnej uciechy przestaje mieć jakiekolwiek znaczenie dla wyborców. A tuż przed wyborami – to po prostu samozagłada. Tak, tak… Zabicie ludzkich nadziei – to zbrodnia. Krzycząca niesprawiedliwość – to fatalny błąd.