KO Nowackiej czyli knockout PO!

Pan Ryszard Petru wreszcie pokonał panią Katarzynę Lubnauer, wprawdzie tylko w pojedynku na wieszczby, ale lepszy rydz niż nic. Otóż na kilka dni przed konwencją samorządową Koalicji Obywatelskiej(KO) szefowa resztówki po Nowoczesnej, zapowiedziała buńczucznie, że niczym u Hitchcocka impreza rozpocznie się od trzęsienia ziemi, a potem napięcie będzie rosło. Zaś zdetronizowany wódz, zresztą nie on jeden, trafnie przewidział, że zacznie się i skończy jak zwykle bez zaskoczeń. I rzeczywiście. Naobiecywali co niemiara, postraszyli pisowską dyktaturą i rozeszli się po generatorach rzeczywistości urojonej na pogaduszki o rychłym powrocie do władzy.
No bo trudno uznać za niespodziankę, że konwencja bezwzględnie potwierdziła znaną od dawna prawdę. Amorficzny twór jakim od zarania była Platforma Obywatelska udająca chadecję, przepoczwarzył się ostatecznie w ugrupowanie liberyjno-nowackie, sorry, liberalno-lewackie. Nie mogłem sobie odmówić tej gry słów, od dawna zastanawia mnie bowiem lans w mediach antyrządowych dziwacznego nemo jakim jest Barbara Nowacka. Któż to przez lata nie próbował jej wyciągać z politycznej nicości? A to SLD, a to Palikot, a to KOD… A wystarczało zaledwie nadawanie twarzy skrajnie lewackim rozróbom. Teraz z łaskawości Grzegorza Schetyny zasiliła szeregi koalicji. Niepojęte! Chyba, żeby potraktować symbolicznie ów skrót KO, czyli knockout i uznać, że Nowacka znokautowała resztki przyzwoitości Platformy.
Natomiast frontmenem PSL został ostatnio Michał Kamiński, wytrwały peregrynator po rozmaitych partiach. Przyznam, że zupełnie bezinteresownie czuję zażenowanie, gdy stronnictwo powołujące się, choćby i na wyrost, na tradycję Witosową, zleca zadania propagandowe tak zgranemu politycznie osobnikowi.
W ferworze batalii przedwyborczej, w ogniu walki o sądy, w której do obrońców nadzwyczajnej kasty dołączył z przytupem  harcownik co się zowie, sędzia Igor Tuleya, specyficznej reakcji doczekała się ekstradycja z USA wicemózgu, bo mózg wciąż pozostaje enigmą, afery FOZ, Dariusza Przywieczerskiego. Skala przebicia przez zgiełk bieżączki rozpięta była od górnego C telewizji publicznej, przez wyczerpujące informacje Polsatu, po zdawkowe przebąkiwania TVN. Kto ciekaw, niechaj drąży skąd brały się owe różnice. Dziwnym zbiegiem okoliczności podobna krzywa dotyczy transmisji z posiedzeń komisji śledczej w sprawie Amber Gold i reprywatyzacyjnej.
A pozatem w publicznym obiegu monotonia klepania w kółko o tym samym. Na szczęście istnieje jeszcze życie prywatne.
 
Sekator
 
PS.

- U mnie prywatnie też nudno - wzdycha mój komputer.
- A sądziłem, że bawią cię nasze pogwarki - zauważam z przekąsem.