Cienka Kopacz, rozkojarzony Sikorski

Nowa pani premier, a wcześniej frontmenka i konfabulantka, powołując do swego rządu Grzegorza Schetynę wyjaśniła, ze ta samodzielna i autonomiczna decyzja o jego powołaniu, ma przed nadchodzącymi wyborami scementować partię. Wszystkie ręce na pokład, a potem alleluja i do przodu. Pewnie temu samemu miała służyć jej prowokacja wymierzona w Jarosława Kaczyńskiego, którego z najwyższej mównicy wywołała do tablicy, prosząc by swej nienawiści do Tuska nie przenosił na nią.
Okazało się jednak, że doktor Ewa jest za cienka na takiego pacjenta – nie tylko nie tłumaczył się z tego, że nie jest wielbłądem, ale pokazał, ze zanim dokończyła swą litanię, już została złapana na kłamstwie.
Sikorski, już z laską w dłoni, zaczął swe urzędowanie od pogubienia się w mało skomplikowanych rachunkach, z wyliczenia wyszło mu trzech, zamiast siedmiu, wstrzymujących się od  głosu. Na Oxfordzie pewnie z rachunków nie zdawał, i chociaż wydanie na fotel 300 tyś. mogłoby wskazywać na poważne kłopoty z liczeniem, to eta prosta aszibka wynikła tylko z chwilowej dekoncentracji.