Waldemar Łysiak przysłużył się Putinowi

Nie lubię takich tekstów. Przyjmowanie, że każdy kto ma inne poglądy niż GP jest od razu agentem, zdrajcą, propagandystą itd, jest idiotyczne, zwłaszcza w przypadku kogoś tak zasłużonego jak Łysiak. Takiego faula już Niezalezna zaliczyła z ks. Isakowiczem-Zalewskim. Naprawdę, świat nie jest czarno-biały, a ludzie mają o wiele szersze i złożone poglądy niż chcieliby tego redaktorzy gazet.
Dobrze o "Do Rzeczy" świadczy, że opublikowało ten tekst, bo pokazuje, że jest gotowe na prezentację szerszego spektrum opinii.

Nie rozumiem, dlaczego polemika z poglądami innej osoby od razu jest odbierana jako atak na świętość, której tykać nie wolno. To samo wyrabiano, kiedy wyszły na jaw sprawy Wałęsy. Łysiak nie święty, mnie również nie leżą jego ostatnie wystąpienia, tak samo jak Księdza I-Zalewskiego. To nie znaczy, że w wielu sprawach nie przemawiają do mnie i że ich nie szanuję. Deidara niepotrzebnie się unosi, bo nikt tu Łysiaka nie obraża, ale prawdą jest, że wielu na starość dostaje małpiego rozumu i zasklepia się w swojej nienawiści po grobową deskę. A taki okazuje się być ksiądz I-Z, a u Łysiaka dochodzi do tego jeszcze jego niebotyczne ego.

tu nie chodzi czy ktos ma inne poglady,ale kto pomaga Putinowi swoimi tekstami.Jak Łysiak tak i ks.Isakiewicz-Zalewski swoimi atakami w czasie :Majdanu"na J.Kaczynskiego i na tych rzekomych banderowcow stojących obok J.Kaczynskiego .W tak goracym czasie dla Ukrainy trzeba jej pomagać ,a nie atakować ,to wymaga nasz narodowy interes.Jezeli rozumie to robotnik,to tym bardziej powinnien zrozumieć to intelektualista.Dla mnie ci panaowie nie są godni zaufania i uważam,ze sa po tamtej stronie

Putin w potrzebie budzi największych śpiochów ;-)

A ty tak te talmudyczne mundrosci to od siebie czy z kolejnej sciagi Maciejewskiego ?

Czytałem artykuł Łysiaka. I nie podzielam opinii, że wspiera tym Putina. Nie natknąłem się dotąd w jego twórczości na wątki pozwalające przypiąć mu łatkę rusofila. Łysiak po prostu, podobnie jak przedtem ksiądz Tadeusz Isakowicz-Zaleski, wyłożył kawę na ławę. Przypomniał prawdy które, w imię politycznych interesów, usiłujemy zamieść pod dywan. Jakkolwiek rozumiem, że popieranie niepodległościowych aspiracji Ukraińców jest słuszne, gdyż poza wszystkim Ukraina jest nam potrzebna jako antyrosyjski bufor.Ale nie można udawać, że Ukraińcy są nam życzliwi a trudno zaprzeczać, że banderowcy (szeroko rozumiani) są siłą mająca tam dużo do powiedzenia, szczególnie w Zachodniej Ukrainie. Zgadzam się z Łysiakiem, że Ukraińcy, podobnie jak Litwini, nas nienawidzą. O źródłach tej nienawiści napisano już wiele, więc nie ma sensu się tu powtarzać. Ukraina to kraj do szpiku kości skorumpowany, przeżarty sowietyzmem. Oni swojej niepodległości i niezależności nie potrafili przez wszystkie te lata wykorzystać. Ani państwa, ani armii, ani gospodarki. Oni najzwyczajniej te wszystkie lata zmarnowali. Majdan był zrywem młodych pokoleń, które chcą żyć inaczej, ale to pokolenie ma słabe karty w ręku. Jedynie własne życie ale to słaba moneta na tamtych terenach. Zgadzam się także co do Krymu. Byłem tam w 2012 roku. Stałem kilka dni w Sewastopolu jachtem czekając na zmianę załogi. Byłem w Sewastopolu rosyjskim, nie ukraińskim. Ukraińcy nie zrobili niczego by niekorzystne dla siebie stosunku demograficzne zmienić. Dopuścili do tego, by Rosjanie wizerunek Sewastopola jako miasta rosyjskiego utrwalili np.zgadzając się na postawienie w centrum pomnika Katarzyny II, największego wroga Ukrainy. Angażując się w poparcie dla Ukrainy warto o tym pamiętać. Ma więc prawo (a i obowiązek) Łysiak o tym pisać. A my wszyscy myśleć.Myśleć.Quidquid agis prudenter agas et respice finem.

W 1978 roku jako pierwszoroczny student Politechniki Warszawskiej trafiłem na publiczny wykład dra Łysiaka o architekturze - która była wtedy moją pasją. Do dziś nie mogę pojąć, czemu swą popularność zawdzięcza ten niekompetentny człowiek, którego jedyną pasją jest Waldemar Łysiak. Przecież on nawet pisać nie potrafi, nie mówiąc o tym, że zamiast myśleć, emocjonuje się. Hipoteza p. Eski, że w "Do rzeczy" załatwia swoje porachunki, wydaje mi się wielce prawdopodobna. Nie wiem tylko, po co p. Lisicki z tego tekstu zrobił materiał okładkowy, bo jestem w stanie zrozumieć, że miłośnicy p. Łysiaka to jest jakiś rynek, ale wszak kupią numer i bez tak nieroztropnych enuncjacji na okładce.