Krzysztof Kawęcki o Romanie Dmowskim u KoLibra

  W czwartek, 21.08.2014, w siedzibie Stowarzyszenia KoLiber spotkaliśmy się z dr Krzysztofem Kawęckim, historykiem i wiceprezesem Prawicy Rzeczpospolitej, by porozmawiać o myśli politycznej Romana Dmowskiego  /TUTAJ/.

  Przyszło ok. 30 osób, prawie wyłącznie młodych.  Prelekcja zaczęła się kilka minut po 19:00, a przed nią dr Kawęcki rozdał zebranym kilka egzemplarzy swojej książki "W imię Wielkiej Polski" /podtytuł: ONR ABC w świetle pism programowych/.  Potem usiadł i zaczął czytać z kartki, co utrudniało podążanie za tokiem wykładu.

  Mówił o ewolucji pogladów Romana Dmowskiego na sprawy miedzynarodowe.  Początkowo Dmowski był zwolennikiem egoizmu narodowegp, uważając, iż miedzy narodami liczy się tylko siła i słabość.  Później, a okresie miedzy wojennym uznał jednak, że i w stosunkach międzynarodowych liczyć się należy z etyką chrześcijanską.  Niektóre poglądy Dmowskiego bliskie były ideom konserwatystów.  Tych ostatnich krytykował jednak za bierność i oderwanie od rzeczywistości.

  Za bierność krytykował również polską szlachtę, której republikanizmu nie podzielał, i do której miał pretensje o to, iż nie propagowała ona idei narodowych wśród ludu.  Za najważniejszy podmiot uważał "zorganizowany naród".  Nigdy nie zdefiniowł go dokładnie.  Być może, chodziło mu o sieć organizacji narodowych i samorzadowych.  Sprawę ustroju politycznego uważał za wtórną, zalezna od okoliczności /n.p. monarchia, czy republika/.  Wspólpracawał z nacjonalistami europejskimi, szczególnie z włoskimi.

  Dmowski nie był zwolennikiem demokracji parlamentarnej, a zwłaszcza partyjniactwa /uważał, że demokracja parlamentarna "trzyma się kupy" tylko wskutek działalności masonerii/.  Jeśli juz demokracja - to raczej brytyjska niż francuska.

  Za najważniejszy "obowiązek polski" uważał krzewienie poczucia narodowego wśród ludu i temu poswięcał najwiecej uwagi.  W dziedzinie społeczno-gospodarczej poglądy Dmowskiego ewoluowały stopniowo w kierunku chrześcijańskiego ordoliberalizmu i encykliki "Rerum Novarum" papieza Leona XIII.  Z biegiem lat w coraz wiekszym stopniu doceniał rolę katolicyzmu w Polsce.  Z jego publikacji wywodzi się idea Polski jako „wielkiego państwa katolickiego narodu polskiego”.

  Wykład trwał 45 minut, a potem zaczęła się dyskusja.  Pierwsze padały pytania o stosunek Dmowskiego do mniejszości narodowych.  Dmowski był zwolennikiem asymilacji niektórych z nich n.p. "tutejszych" z Polesia.  Zdecydowanie sprzeciwial sie asymilacji Żydów.  Uważał, iż najlepiej byłoby, gdyby wyemigrowali oni do państwa żydowskiego.

  Ja spytałam o to, czy obecny Ruch Narodowy można uważać za kontynuacje mysli i działalności Dmowskiego.  Kawęcki odpowiedzial, iż nie uważa RN za twórczą kontynuację idei Dmowskiego, natomiast pochwalił go za Marsz Niepodległości.  Wspomniał też, ze powstawało mnóstwo ugrupowań odwołujacych sie do tradycji narodowców, które jednak nie miału z nią nic wspólnego.  Jako przykład podał Stowarzyszenie Grunwald w PRL, czyli moczarowców.

  Bernard pytał o stosunek Dmowskiego do Rosji.  Dmowski przed I Wojna Światową był zwolennikiem scalenia ziem polskich pod berłem carów i uzyskania autonomii przez Królestwo Polskie.  Po wojnie jednak był zwolennikiem współpracy z Francją i Wielką Brytanią.  Był zdecydowanie antyniemiecki.

  Dyskusja trwała równiez 45 minut i o godz. 20:40 spotkanie się zakończyło.  Filmował je Bernard z portalu Blogpress.pl.

 Relacja Blogpressu + wideo jest  /TUTAJ/.