Sędzia musi być jak kryształ, Gmyz wykonał dobrą robotę

Tam, gdzie występuje emocjonalny stosunek, tam można spodziewać się stronniczego osądu, a podejrzenie braku bezstronności, w przypadku sędziego, jest czynnikiem wykluczającym go z orzekania o sprawach, w których tego rodzaju wątpliwość powstaje.

"Węszenie w koszu na brudną bieliznę matki, wujenki czy pradziadka - aby zdyskredytować w ten sposób potomka, to dno dna, a nie dziennikarstwo" - napisał jeden z komentatorów na blogu Janiny Jankowskiej.

I ja się z nim zgadzam,  węszenie w koszu, zaglądanie pod kołdrę, to dno dna dziennikarskiego, ale  różnica między Tomaszem Lisem (na jego portalu ukazał się tekst o Rajmundzie Kaczyńskim), a Cezarym Gmyzem jest taka, że:

-   na portalu Lisa lustracji poddano zmarłą osobę niepubliczną. Lustracja ta polegała między innymi na sugerowaniu romansu, a więc dotykała tematów wrażliwych. Lustracja Rajmunda Kaczyńskiego nic nie wnosiła do życia publicznego, jej zadaniem było zadac ból rodzinie zmarłego, dlatego należy oceniac ją w kategoriach niegodziwości.

-  Cezary Gmyz zlustrował sędziego, będącego przedstawicielem władzy, wykazując rodzinne powiązania sędziego ze Służbą Bezpieczeństwa.  Dlaczego ta informacja jest istotna? Otóż,  jest ona istotna z tych samych przyczyn, z jakich dla nikogo, kto śledzi wyroki  sędziego Tuleyi,   informacja, że jego mama  pracowała w MO i SB  nie jest zaskakująca.

Człowiek nie musi osobiście pracować w jakiejś instytucji, by być z nią związany emocjonalnie. Do tego wystarczy emocjonalny stosunek do osoby w niej pracującej.

I choć prawdą jest, że dzieci nie  odpowiadają za rodziców , to dzieci, już dorosłe, odpowiadają za swoje emocje i za to, co z nich wynika. 
W przypadku sędziego Tuleyi, język nienawiści, którego użył w uzasadnieniu werdyktu, pokazuje siłę emocji, jakie nim targają.

 Nie będzie to żadne odkrycie, jeżeli napiszę, że tam, gdzie występuje emocjonalny stosunek, tam można spodziewać się stronniczego osądu, a podejrzenie braku bezstronności, w przypadku sędziego, jest czynnikiem wykluczającym go z orzekania o sprawach, w których tego rodzaju wątpliwość powstaje.

Władza sądownicza, jest władzą odrębną i przynajmniej w teorii,  jest niezależna od innych władz,  dlatego w pierwszej kolejności powinna podlegać lustracji, a sędzia powinien być jak kryształ -  poza wszelkimi podejrzeniami o stronniczość. 
Gmyz wykonał dobrą robotę.