Program budowy Polski niepodległej

   W ślad za moim artykułem z dnia 1 grudnia „Sprawa niepodległości Polski” pozwalam sobie przedstawić propozycję zasadniczych tez programowych związanych z realizacją tej idei. Chciałbym nadmienić, że przyjęcie postawy walki o niepodległość nie odznacza konieczności całkowitego zerwania stosunków z obecnym układem organizacji państwa. Jest to sprawa swobodnego wyboru drogi i może polegać podobnie jak miało to miejsce w zaborze austriackim przed I Wojną Światową na czynnym uczestniczeniu w życiu politycznym i społecznym w istniejących warunkach prawnych, jednakże przy akcentowaniu postawy niepodległościowej i dążeniu wszelkimi siłami do odzyskania pełnej niezawisłości państwa polskiego. Propozycja tez programowych przedstawia się następująco:

   Nawiązując do deklaracji niepodległościowej jej sygnatariusze uznają za niezbędne podjęcie następujących działań w celu odzyskania niepodległości Polski i zapewnienia jej wszechstronnego rozwoju:

- stworzenie podstaw organizacji państwa suwerennego przez uchwalenie konstytucji i zapewnienia ciągłości w stosunku do niepodległego państwa Polskiego odrodzonego w 1918 roku

- odrodzenie narodowego ducha zgodnie z najszczytniejszą polską tradycją tworzenia prawdziwie chrześcijańskich stosunków w polskim społeczeństwie i odpowiedniego oddziaływania na stosunki międzynarodowe a szczególnie wewnątrz europejskie

- stworzenie warunków rozwoju narodu przez wprowadzenie realnej polityki prorodzinnej zarówno od strony moralnej jak i materialnej przede wszystkim na drodze powszechnie dostępnego budownictwa mieszkaniowego i zapewnienia w najszerszym zakresie pożytecznej dla dobra własnego i narodu pracy

- promocja edukacji i kultury narodowej stwarzającej podstawy dla rozwoju duchowego i materialnego młodych pokoleń Polaków podejmując kontynuację najświetniejszych wzorów stanowiących dorobek niepodległej Polski

- organizacja życia społecznego w duchu solidarności i wzajemnej pomocy szczególnie przez rozwój różnego rodzaju form samorządności

- prowadzenie aktywnej polityki zagranicznej i tworzenie europejskiej wspólnoty narodów w duchu jej chrześcijańskich korzeni

- zdecydowana obrona naszego bezpieczeństwa wewnętrznego i zewnętrznego przez właściwe skoncentrowanie wszelkich sił i organizacji działających w tej dziedzinie, a szczególnie kreowanie ogólnonarodowej postawy gotowości do wszelkich poświęceń na rzecz niepodległości i bezpieczeństwa narodowego

- uzdrowienie podstawowych służb społecznych takich jak wymiar sprawiedliwości, ochrona życia, zdrowia i mienia ludzkiego, a także zadbanie o odpowiednie warunki środowiska, w którym żyjemy

- zorganizowanie sprawnego aparatu administracji i likwidacja przerostów biurokratycznych

   Realizacja powyższych celów będzie wymagać stworzenia podstaw materialnych przez rozwój polskiej gospodarki i zapewnienia powszechnego dobrobytu. Wymagać to będzie zasadniczej zmiany polityki ekonomicznej i uaktywnienia wszystkich twórczych sił narodu. Podstawą rozwoju gospodarczego Polski powinny stać się aktywizacja produkcji eksportowej i szeroko rozwinięte budownictwo mieszkaniowe. Tym celom powinny być podporządkowane wszystkie instrumenty ekonomiczne począwszy od polityki kredytowej, fiskalnej, relacji walutowych itp. Szczególną rolę należy przypisać rozwojowi narodowych dziedzin wytwórczości w takich dziedzinach jak przemysł okrętowy w powiązaniu z przemysłem ciężkim i maszynowym, przemysł urządzeń transportowych i budowlanych, przemysł chemiczny głównie w oparciu o własne zasoby surowcowe, elektroniczny, a także rozwój własnej energetyki uniezależniającej Polskę od zagranicy.

   Specjalnej uwagi wymaga polskie rolnictwo, które w ramach europejskiej wymiany towarowej powinno przejąć wiodącą rolę w produkcji mleka, mięsa i ich przetworów, a także w wyspecjalizowanych dziedzinach upraw rolnych i sadowniczo ogrodniczych.

   W celu zapewnienia zrównoważonych warunków rozwoju należy wpłynąć na zasadniczą zmianę polityki gospodarczej prowadzonej przez Unię Europejską w kierunku zrównania statusu wszystkich krajów, stworzenia rzeczywiście wspólnego rynku europejskiego, wyeliminowania sztucznych preferencji i wprowadzenia polityki proekologicznej we wszystkich dziedzinach wytwórczości z rolnictwem i leśnictwem na czele.

   Chciałbym podkreślić, że tezy nie zakładają całkowitego zerwania z Unią Europejską, ale na skierowanie wysiłków w kierunku takiej jej przebudowy, która stworzyłaby równorzędne warunki rozwoju dla wszystkich państw europejskich ze szczególną uwagą poświęconą wyrównaniu poziomu cywilizacyjnego i zapewnieniu poszanowania suwerenności państw członków europejskiej „Wspólnoty Ojczyzn”.