O WYŻSZOŚCI DNIA ZADUSZNEGO NAD HALLOWEEN...

Polacy nie lubią i nie chcą tańczyć na grobach swych przodków. Jeszcze nie teraz... Jeszcze nie w tym roku... Chociaż niedługo – kto wie?...

Wszystkich Świętych. Zaduszki. Dzień pamięci o naszych zmarłych.
Jedyny czas w roku, gdy na cmentarzach jest więcej ludzi niż grobów...

Chociaż każdy polski obrzęd próbuje się dziś strywializować, ośmieszyć, uczynić obciachowym – ten szacunek do zmarłych odróżnia nas (jeszcze) od innych, „postępowych” nacji.
Amerykański „halloween” po raz kolejny wykruszy sobie kły; Polacy nie lubią i nie chcą tańczyć na grobach swych przodków. Jeszcze nie teraz... Jeszcze nie w tym roku... Chociaż niedługo – kto wie?...
Tyle zakazów przekroczono ostatnimi czasy, tyle tabu obalono, tyle świętości zbrukano...

Zmiany idą błyskawicznie; niedawno zdawało się, że Sowieci nie wyjdą za naszego życia z Polski...
Wyszli.
Jeszcze niedawno niemożliwością było stawianie znaku równości patriotyzm=faszyzm...
Dziś polska i niemiecka swołocz skrzykuje się, by po raz kolejny zakłócić obchody Święta Niepodległości...

Jak co roku zbieram się do tury objazdowej, pakuję do bagażnika kwiaty i znicze. Najpierw najbliższa rodzina. Potem groby przyjaciół, bliskich znajomych, ludzi, których szanuję. Na końcu światełko za tych, którzy swych grobów nie mają. Wśród nich mój ś.p. dziadek, Teofil Makowiecki. Ułan-legionista, zamordowany podczas transportu przez niemieckich strażników, rzucony jak pies do rowu przy torach kolejowych, gdzieś na trasie Toruń-Skierniewice...

Pewnie Dziadek zdziwiłby się, gdyby zobaczył, co zrobiono z jego Polską, z ideałami, za które oddał życie. Pewnie zakląłby po żołniersku i odruchowo szukał szabli u boku... Pewnie...

Śpij spokojnie, Teofilu. Dopilnujemy, aby 11.11.2012r  godnie obchodzono Twoje święto.

I nie nadstawię drugiego policzka.
Obiecuję. Geny zobowiązują...

Lech Makowiecki

P.S. I ostatni z moich wierszowanych felietonów z Naszego Dziennika; jak najbardziej na czasie; i w klimacie Halloween...
Zombii i upiory istnieją naprawdę...

UPIORY  I  LUDZIE

Pod cmentarnym murem
Na łączce zielonej
Biegały za piłką
Dzieci rozbawione

     I tylko czasami
     Dziwiły się z rana
     Skąd ta ziemia świeża
     I darń rozgrzebana

Pod cmentarnym murem
Nocami chmurnymi
Ludzie jak upiory
Doły ryli w ziemi

     Z ciężarówek ślepych
     Po dach ładowanych
     Zrzucano jak worki
     Ciała rozstrzelane

Pod cmentarnym murem
Drzewa wnet wyrosły
Dzieci w świat odeszły
W życie swe dorosłe

     Wapno rozłożyło   
     Kości pogrzebanych     
     Ludziom jak upiory      
     Medale rozdano

Pod cmentarnym murem
Ale z drugiej strony
Stworzono Aleję
Wielce Zasłużonych

     Czasem gra orkiestra
     Przemową ktoś nudzi
     To bliscy żegnają
     Upiory – jak ludzi    

Pod cmentarnym murem
Na tej samej ziemi
Leżą obok siebie
Krzywdzący... Skrzywdzeni...
    
      Tu marmur grobowców
      Tam krew w każdej grudzie 
      Wstaną na Sąd Boży
      Upiory... I Ludzie...

Z cyklu – znalezione w sieci: w listopadowym klimacie...
„Ballada o rotmistrzu Pileckim” z płyty „Obudź się, Polsko”:
http://www.youtube.com/watch?v...