Kino niemoralnego niepokoju

Kino niemoralnego niepokoju

Prezydent Stanów Zjednoczonych mordujący prostytutkę, syn szanownej mieszczańskiej rodziny występujący jako klown w cyrku, policjant porywający dziecko dla okupu. To współczesne kryminały i komedie oparte na nośnym schemacie filmu Robertsona z 1908 roku pod tytułem Dr Jekyll and Mr. Hyde.

Senator Piesiewicz w sukience obsypanej cukrem pudrem, (a może proszkiem do prania) pasuje raczej do wersji komediowej tej kliszy, która niesie zwykle przesłanie, że ujawnienie skrytych skłonności, niezbyt eleganckich, ale nie koniecznie kryminalnych, przynosi ulgę, jest momentem swoistego katharsis. Przede wszystkim, dlatego że uniemożliwia szantaż.

Morał: nie należy robić tego, czego się człowiek wstydzi, albo nie należy się wstydzić tego, co się robi. Senator Piesiewicz z tej alternatywy nie skorzystał.