Berlusconi uchronił Włochy przed komunistami

  Wczoraj wieczorem premier Włoch Silvio Berlusconi złożył dymisję.  W ten sposób zakończyła się trwająca przez 17 lat era dominacji tego polityka we włoskim życiu publicznym.  Od drugiej wojny światowej nikt tak długo nie sprawował rządów we Włoszech.  Trzykrotnie wygrywał wybory i był premierem przez prawie 10 lat.  W ostatnim czasie był często uważany za pajaca i rozrywkową postać, a to dlatego, iż starzejąc się /ma obecnie 75 lat/ popadł w kompleksy na tle seksualnym i nawadniał wszystkie możliwe tabloidy opisami swojego, jakoby bardzo bujnego, życia erotycznego.
  Nie należy zapominać jednak, że to właśnie Berlusconi spowodował, iż władzy we Włoszech nie przejęła w 1994 Włoska Partia Komunistyczna.  A było to tak:  W roku 1992 mediolańscy prokuratorzy pod wodzą Di Pietro rozpoczęli akcje "czyste ręce" skierowaną przeciwko rządzącym we Włoszech po drugiej wojnie światowej chadekom i socjalistom.  Chodziło o  zwalczanie niezwykle rozpowszechnionej na szczytach władzy korupcji.  Akcja zakończyła się pełnym sukcesem.  Partia chadecka i socjalistyczna po prostu się rozpadły, wódz socjalistów Bettino Craxi uciekł do Tunezji, a były premier chadecki Giulio Andreotti był nieustannie ciągany po sadach pod zarzutem związków z mafią.
  Przed wyborami w 1994 roku największą siłą polityczną we Włoszech stali się więc komuniści /woleli nazywać się "postkomunistami"/.  Ich zwycięstwo wydawało się pewne.  Wtedy na scenie pojawił się Berlusconi, biznesmen, multimilioner, magnat telewizyjny i właściciel klubu piłkarskiego AC Milan.  W ciągu czterech miesięcy zorganizował partię polityczną "Forza Italia", wygrał wybory i utworzył rząd z Ligą Północną Bosci'ego.  W ten sposób skutecznie zagrodził komunie drogę do władzy.  Sukces ten zawdzięczał nie tylko swojej telewizji , pieniądzom i wyrazistej osobowości, ale także temu, iż Włosi zauważyli że wojowniczy prokuratorzy od "czystych rąk" są jakoś dziwnie ślepi na lewe oko.  Zaczęli ich nazywać "czerwonymi togami".  Prokuratorzy ci nie zwracali bowiem uwagi na to, że prezes Fiata Agnelli brał pieniądze z Moskwy, ani też na machlojki szefa firmy Olivetti, Carla di Benedetti'ego.
  Po wyborczym zwycięstwie Berlusconiego ci "czerwoni prawnicy" przeszli do kontrataku, próbując zniszczyć Berlusconi'ego procesami sądowymi.  Nie udało im się to jednak mimo zaangażowania ogromnych sił i środków.  Jak pisze Piotr Kowalczuk w doskonałym artykule "Berlusconiada"  /TUTAJ/ : "Nigdy w historii wymiar sprawiedliwości nie poświęcił tyle uwagi jednemu człowiekowi: ponad 1500 rozpraw, 83 postępowania, 15 wielkich procesów, 530 przeszukań, 10 milionów stron akt, milion zebranych dokumentów. Póki co, wszystko na próżno.".  Zwracam uwagę, że cytowany tekst omawiał tylko lata 1994-2004.
  Upadek Berlusconiego został spowodowany dopiero przez obecny kryzys finansowy.  Berlusconi nie przywiązywał dostatecznej wagi do gospodarki i dopuścił do tego, że dług publiczny Włoch wynosi obecnie ponad 120% PKB.  Sprzeciwił się też żądaniom Niemiec wprowadzenia ostrego planu oszczędnościowego we Włoszech.  Podzielił wiec los premierów Słowacji i Grecji, którzy też próbowali postawić się Niemcom.  Ci ostatni, współpracując z Francją, starają się ze wszystkich sił podporządkować sobie kraje Europy Południowej i na razie udaje się to im.  To już jednak inny temat.